Een mexicaans sprookje, een lach, een traan......

Dit boek is toevallig op mijn weg gekomen, ik had nog nooit van de auteur gehoord, maar het was vooral de cover, de foto's die in het boek staan, de recepten en zeker de korte inhoud die echt indruk op me maakte. Het boek neemt je mee naar Mexico 1910, op een haciënda woont mama Elena met haar drie dochters. De hardvochtige mama Elena die vastgeroest zit in de oude tradities, dat de jongste dochter Tita niet mag trouwen, maar heel haar leven voor haar moeder moet zorgen. Tot het moment dat Tita de liefde ontdekt, de liefde voor Pedro is zo groot maar onbereikbaar. Dit is een echt sprookje, je bent mee vanaf de eerste zin, de recepten in het boek, die de rode draad zijn doorheen het verhaal geven juist dat extra. Vergelijkingen die zo prachtig verwoord worden. Vergelijkingen des levens, sterren die fonkelen, lichtjes die vuurwerk worden, tranen die je overspoelen en zo kan ik wel even verder gaan. Het verhaal is blijkbaar ook verfilmd onder de naam "Coma agua para chocolate", dus ik weet wat me te doen staat.