Val

Dit is mijn allereerste boek van Toni Coppers en ik kan je melden dat Toni er een nieuwe fan bij heeft. Wat een heerlijk boek. Ik vind het lastig om dit boek te classificeren, het heeft van alles wat, spanning, drama, liefde, verdriet, filosofie en dat maakt het bijzonder.

Het boek vertelt het verhaal van Sara wiens carriere bij de politie ernstig in het slop is geraakt door de zelfmoord van haar zus. Ze komt totaal niet tot haar recht, promotie is aan haar voorbijgegaan. Er wordt een slachtoffer gevonden liggend in ijs, gewurgd met een sneeuwbol met het atonium van Brussel daarin op haar lichaam. Bij toeval raakt Sara bij deze zaak betrokken en roept de hulp in van haar vriend Alex, die sinds de dood van zijn innig geliefde vrouw aan het rouwen is. Als ex-politieman heeft hij wat privé-detectiveklussen maar verder staart hij naar de zee en de meeuwen. Er volgen meer moorden en de zaak lijkt muurvast te zitten, tot Alex voor een opening lijkt te vinden, een connectie.

Het klinkt als een triest melancholisch verhaal en dat is het toch niet er is spanning, wat verbindt de slachtoffers met elkaar? Je krijgt het boek haast niet weggelegd, het is meeslepend geschreven en je waant je haast zelf detective op deze zaak. Maar
er is ook herkenning in het verdriet en onzekerheid dat ieder wel op een of andere manier meemaakt in het leven. Dit citaat geeft dit goed weer naar mijn mening:
“Zijn faalangst was ook de hare en die van hun vriend Eric Machiels: drie mensen van wie het zelfbeeld een enorme dreun had gekregen. Niet voor niets noemden ze zich onder elkaar ‘De Gekneusden’, alsof ze elk op zich simpelweg niet sterk genoeg meer waren om alleen verder te kunnen. Alle drie hadden ze iemand nodig die hun vertelde dat ze goed bezig waren”waar

‘De val’ is het tweede boek in een serie, ‘de zaak margritte’ is het eerste deel, maar is ook goed los te lezen hoewel ik nu snel het eerste deel wil lezen dan kom ik nog meer te weten over de hoofdpersonen. Wat mij betreft een absolute aanrader en ik bof dat ik nog vele Toni Coppers boeken voor de boeg heb. De schrijfstijl is heel bijzonder, maar lastig te omschrijven. Het is wel geschreven door een Belg, maar je merkt dit maar af en toe door een bepaald woord of uitdrukking, het is een lichte hint absoluut niet over duidelijk aanwezig. Ik heb genoten en daarom 5 sterren van mij!