Jonger Spaans zusje van Frankenstein verpakt in liefde.

"Marina zei me eens dat we ons alleen herinneren wat nooit is gebeurd" Zo begint Zafon zijn boek Marina. Carlos Ruiz Zafon is vooral bekend om zijn vierluik: Het Kerkhof der Vergeten Boeken waarvan deel 1 De schaduw van de wind de bekendste is. Hij schrijft in de stijl van de architectuur van Barcelona: gotisch, vol sierlijke krulzinnen en met een romantische inborst.

Het boek Marina doet denken aan de Efteling-attractie “Danse Macabre” over verlaten kerkhoven, vrouwen in zwarte gewaden zonder gezicht, zwarte vlinderafdrukken die overal terug komen. Het is niet eng, maar het heeft wel een mysterieuze sfeer, een donker randje en hartstikke spannend. Zafon bouwt deze spanning goed op en hij kan meesterlijk de verschillende verhaallijnen door elkaar laten lopen en tot een verrassend einde schrijven. Ondanks dat er gruwelijke dingen gebeuren en het macabere karakter van het boek speelt toch liefde en vriendschap de hoofdrol.

Enkele van zijn prachtige zinnen:
Blz 195: “Zijn ziel verlangde naar vrede van geest, verlangde ernaar de schaduwen die in zijn hart huisden weg te nemen”
Blz 157: “We waren in het betoverde Barcelona aanbeland, het labyrint van de geesten, waar de straten legendarische namen hadden en de kobolden van de tijd achter ons dartelden”