Donker en bizar

Charles Burns schrijft in Zwart gat over een mysterieus virus dat de tieners van de stad in zijn greep houdt. De setting en uiterlijk van de jongeren is Seattle, jaren 70 Amerika. De kapsels van de meisjes lijken kopieën van Farrah Fawcet’s haar in Charlie’s Angels. De bakkebaarden en lange matten regeren bij de heren. De sfeer is grimmig doch iedereen gaat er in een relaxte manier mee om. De boodschap lijkt te zijn: je hoeft niet bang te zijn voor het onbekende. Terwijl iedereen rare lichaamsvormen krijgt na het hebben van seks, worstelen de jongeren ook met gewone alledaagse strubbelingen: de eerste keer, drugs, feestjes, onzekerheden, afwijzingen en angst.
Deze graphic novel is donker en bizar, maar er zitten wel punten in om over na te denken. De stijl tekenen is minimaal, maar toch genoeg om heel mysterieus en ietwat eng naar voren te laten komen. Het zou me niks verbazen als dit getekend is na een psychedelische trip tijdens de vrije jaren 70, maar het boek stamt uit 2013. Zwart gat scheert niet weg voor het blote, het vreemde, het groteske. Je moet er ook tegen kunnen dat alle verhaaltjes losse eindjes hebben. Iets unieks heeft Charles Burns in ieder geval neergezet.