Vermakelijke seriesluiter

Met A Darkling Plain keren we weer terug naar de dystopische wereld na de zestig-minuten-oorlog. Dit boek bestaat uit 4 delen en vertellen de standpunten vanuit verschillende personages. Alle personages uit de delen 1,2 en 3 komen terug en alle verhaallijnen komen samen tot een geheel. Doordat er zoveel verhaallijnen zijn, is het lastiger voor de schrijver om alles goed te laten lopen. Daar is Philip Reeve wel in geslaagd. De covers blijven gaaf in de serie. De vormgeving is echt mooi, de tandwielen in de (titel) letters en de kenmerkende plaatjes zorgen echt voor een geheel van een serie. Een pareltje in de boekenkast.
Deel 3 Infernal Devices sloot ik met zeer gemengde gevoelens af. Ik vond Hester echt niet leuk en Wren heel kinderlijk en naïef. Ik was daarom huiverig om te beginnen aan A darkling plain, maar dat is reuze meegevallen. De karakters en het verhaal zijn volwassener en genuanceerder. Vooral Wren en Hester hebben sprongetjes gemaakt (misschien wel te snel?). Dat de Sluipers menselijker zijn geworden vind ik ook leuk en maakt dat de wereld niet zo donker zal zijn, als gedacht. Er is hoop.
Iets minder positief ben ik over het verhaal. Het is van tijd tot chaotisch en het bevat veel politieke intriges. Zo halverwege het boek weet ik niet wie voor bijv. de Groene storm is en wie aan de goede kant staan. Er gebeurt veel hetzelfde en naar mijn idee had het boek ook minder dik gehoeven en kon het verhaal her en der ingedikt worden. Aan de moraal kan ik zien dat het toch wel een jeugdig boek is, ondanks alle technologieën en gebeurtenissen. Op het einde komt alles goed: terug naar een groene aarde met menselijkheid, minder technologie en hoop.
A Darkling Plain is een vermakelijk boek dat goed alle verhaallijnen afsluit, maar zonder de lol van nieuwigheidjes zoals in deel 1 en 2.