Onderhoudend boek

De Zilverweg gaat over Lelle. Zijn dochter is drie jaar geleden verdwenen terwijl ze bij de bushalte stond te wachten op de bus. Lelle heeft zijn dochter daar afgezet en is vervolgens weg gegaan. Al drie jaar lang zoekt hij, vooral ’s nachts naar zijn dochter.
En dan wordt er een nieuw meisje vermist.

Een andere verhaallijn is die van Meja. Zij komt met haar moeder in het gebied wonen waar de meisjes verdwenen zijn. Haar moeder is naarstig op zoek naar liefde en denkt deze gevonden te hebben. Door het gedrag van haar moeder vlucht Meja echter het huis uit naar een warme familie waar ze zich wel welkom voelt. Dat deze familie een beetje vreemd is en zo zijn eigenaardigheden heeft, houdt Meja niet tegen.

Op de achterflap staat het “beste zweedse boek in alle genres” en “beste Scandinavische thriller”. Helaas ben ik het hier niet mee eens. Het is een onderhoudend boek waarbij je meeleeft met de hoofdpersonen Lelle en Meja. De manier waarop het boek geschreven is maakt dat je je er een goede voorstelling van kan maken hoe het eraan toegaat in de verschillende seizoenen in het hoge noorden. Je voelt de onmacht van Lelle en hoe hij iedereen tegen zich op zet. Je ziet hem afglijden. Uiteindelijk komen de verhalen van Lelle en Meja samen. Hoe? Dat moet je zelf maar gaan lezen. Het verhaal vond ik pas op een bladzijde of 30 voor het eind spannend worden. Het eind was daarentegen wel verrassend.

Kortom: een prima te lezen boek, maar verwacht geen super spannende thriller, want dan kom je van een koude kermis thuis.