Slow starter, mooi eind

Het boek is geschreven door Elizabeth Gilbert. Bekend van eten, bidden, beminnen.

Het verhaal speelt zich af in de jaren 40 van de vorige eeuw. In dit boek draait het om Vivian Morris. Een jonge vrouw uit het plaatsje Clinton. Als zij tijdens het eerste jaar van haar studie niet over gaat wordt zij door haar ouders naar New York gestuurd, naar haar tante Peg. Peg is eigenaresse van het Lily Playhouse, een oud en vervallen theater waarin stukken worden opgevoerd voor de mensen uit de buurt.
Vivian heeft van haar oma geleerd hoe ze een naaimachine moet gebruiken en dat komt goed uit. Ze helpt achter de schermen met het maken van jurken en kostuums voor onder andere de revuemeisjes.
Vivian wordt meegenomen in het New Yorkse nachtleven en wordt van een bleue tiener een jong volwassen vrouw die weet hoe ze de mannen om haar vinger windt en daar dankbaar gebruik van maakt.
Door een schandaal komt haar leven op zijn kop te staan.

Het verhaal wordt in een soort van lange brief verteld aan Angela. Pas aan het eind van het boek wordt duidelijk wie zij is. Sommige vertellingen zijn wel wat vreemd gezien voorgaande. Waarom zou je aan een redelijk onbekend iemand vertellen hoe je ontmaagd bent?
Het is een boek met veel verschillende karakters. Tante Peg die te veel drinkt en een bijzondere relatie heeft met haar manusje van alles Olive, die nergens de lol van inziet. De mooie revuemeisjes, de ster in Engeland die door de oorlog in New York terecht komt en het Lily Playhouse op de kaart zet, Billy, de ex van Peg, die veel te veel zelfvertrouwen heeft en er mee weg komt.
Je krijgt een goed beeld van het leven in New York in die tijd en de invloed van de 2e Wereldoorlog. Het boek bevat veel humor en het deed me regelmatig gniffelen, maar toch vond ik het boek traag op gang komen. Het leest niet heel naar maar het was niet zo dat ik perse door wilde lezen om te weten hoe het verder ging. Het eind is dan wel weer heel mooi, maar daar ga ik niks over prijs geven.