Lezersrecensie
Recensie ‘Buurtsupermens’
De 36-jarige Keiko werkt al jaren in de buurtsupermarkt, een uitzichtloos baantje waarmee ze zelf volkomen tevreden is. Ze houdt ervan dat ze daar een omlijnde functie heeft, een handleiding om te volgen en collega’s om te imiteren. Haar omgeving vindt echter dat ze een ‘echte’ baan moet vinden. Of anders toch een man. Auteur Sayaka Murata bevraagt in dit boek de alomtegenwoordige druk om te conformeren.
‘Buurtsupermens’ vertelt op een licht absurde manier een erg eigentijds verhaal. Onze wereld barst van de sociale conventies en hokjesdenkers, waarin mensen elkaar en zichzelf constant de druk opleggen om toch vooral net als de rest te doen en in een bepaald hokje te passen.
En wanneer je - net als Keiko - niet in zo’n hokje past, dan moet je er toch wel in wíllen of probéren passen. Dit boek beschrijft wat er zou kunnen gebeuren als je in een hokje probeert te passen, terwijl je eigenlijk niet goed weet waarom je dat moet willen, of wat dat hokje überhaupt inhoudt. Want waarom moet je per se van job veranderen als je huidige job je ligt, als deze je een veilig gevoel geeft en je je tevreden voelt? En waarom moet je een man willen als je niet eens weet wat je met zo’n mansmens in huis moet aanvangen?
‘Buurtsupermens’ is enerzijds een boek dat komisch wordt doordat het zo bevreemdend en absurd is; anderzijds een boek dat me wat op mijn honger liet zitten. Het is kort en bondig, waardoor het niet aan vaart mist, maar wel wat aan diepgang. Leuk om op een namiddagje te lezen, maar geen boek dat een diepe indruk achterliet.
Las jij al iets van Murata? Ik heb ‘Vanishing world’ nog in de kast staan en ben er erg benieuwd naar.
‘Buurtsupermens’ vertelt op een licht absurde manier een erg eigentijds verhaal. Onze wereld barst van de sociale conventies en hokjesdenkers, waarin mensen elkaar en zichzelf constant de druk opleggen om toch vooral net als de rest te doen en in een bepaald hokje te passen.
En wanneer je - net als Keiko - niet in zo’n hokje past, dan moet je er toch wel in wíllen of probéren passen. Dit boek beschrijft wat er zou kunnen gebeuren als je in een hokje probeert te passen, terwijl je eigenlijk niet goed weet waarom je dat moet willen, of wat dat hokje überhaupt inhoudt. Want waarom moet je per se van job veranderen als je huidige job je ligt, als deze je een veilig gevoel geeft en je je tevreden voelt? En waarom moet je een man willen als je niet eens weet wat je met zo’n mansmens in huis moet aanvangen?
‘Buurtsupermens’ is enerzijds een boek dat komisch wordt doordat het zo bevreemdend en absurd is; anderzijds een boek dat me wat op mijn honger liet zitten. Het is kort en bondig, waardoor het niet aan vaart mist, maar wel wat aan diepgang. Leuk om op een namiddagje te lezen, maar geen boek dat een diepe indruk achterliet.
Las jij al iets van Murata? Ik heb ‘Vanishing world’ nog in de kast staan en ben er erg benieuwd naar.
1
Reageer op deze recensie
