Bookhangover

Na het lezen van dit boek kan je er wel eens meer dan één nieuwe boekcrush aan overhouden. Dit boek is zo’n wervelstorm van emoties, gebeurtenissen en toffe nieuwe personages. Eigenlijk alles wat je miste aan het eerst boek zat wel in het tweede boek. Nu kan er natuurlijk ook wel veel verteld worden in 600+ pagina’s.

Het verhaal begint ongeveer 3 maanden na het einde van het eerste deel. Ferah en Tamlin hebben een ongeschreven regel, ze praten niet over wat er gebeurd is onder de berg of hoe gebroken ze nu allebei zijn. Ferah kwijlt langzaam weg en Tamlin maakt het alleen maar erger. Lucien probeert op Tamlin in te praten maar hij luistert naar niemand. Zijn wil is wet. Rhysand heeft zich ondanks hun afspraak nog niet laten zien. Iets wat Ferah maar verdacht vindt. Ondertussen merkt Ferah dat er nog veel onrust is in het Lentehof, maar Tamlin wil hier niets over kwijt.

Het begin van dit boek sprak mij totaal niet aan. Van mij had het deel totdat Ferah eindelijk weer eens een beslissing durft te maken korter gemogen. Echter benadrukt dit wel de zware depressie en angst waarin Ferah beland is na de gruwelijkheden onder de berg.
In mijn ACOTAR review had ik geschreven dat ik Tamlin eigenlijk niet zo mag. Ik denk dat er na het begin en einde van dit boek nog weinig mensen zullen zijn die er anders over denken. Rhysand daarentegen..... ‘'To the stars who listen, and the dreams that are answered’' als enorme dromer is dit toch wel een van mijn favoriete boek quotes op het moment. De vertaling naar het Nederlands doet de quote geen eer aan ‘' Op alle mensen die naar de sterren kijken en een wens doen.’'
Het toffe van dit boek vind ik dat je eindelijk meer leert over de wereld van Prythiam, de magie, de verschillende hoven en de geschiedenis. Voor mensen die hier niet in geïnteresseerd zijn kan het langdradig worden, maar ik vond het persoonlijk niet storen. Sommige dingen lijken niet zo belangrijk voor nu maar spelen wel een rol later in het verhaal of zelfs pas het 3e boek. Wees soms dus geduldig op het krijgen van antwoorden op vele vragen. Ook worden er een aantal interessante en leuke nieuwe karakters geïntroduceerd. Houd je echter van een snel tempo dan is dit boek misschien niet aan jou besteed. Hoewel er veel in gebeurt en verandert zijn bepaalde gebeurtenissen wel langdradig. Hoe kom je tenslotte anders aan 600+ pagina’s.

Dit boek krijgt van mij 5 sterren. De voornaamste reden hiervoor is dat ik het verhaal niet kan loslaten. Ik blijf elke keer veel te lang lezen ‘s avonds waardoor ik al enkele uren slaap gemist heb. En het einde was zowaar verassend. Natuurlijk zaten er ook voorspelbare situaties en gebeurtenissen in, maar welk boek heeft dat niet. Al met al is dit mijn favoriete boek van de trilogie.



----------------------- SPOILERS HIERNA -----------------------













Ik houd van het hof van dromen. De personages zijn allemaal zo interessant, op Mor na dan. Ik weet nog niet wat ik van haar moet vinden. Ze is een goede vriendin van Ferah maar haar relatie met Azriel en Cassian, daar is iets mee. Amren vind ik echt geweldig. Ze doet me denken aan Edna van The Incredibles. Een kleine pittige tante. Van mij mag elk personages nog hun eigen boek krijgen. Of een boek over hoe de groep ontstaan is bijna 500 jaar geleden. Cassian is mijn favoriet, zelfs nog meer dan Rhysand. Rhysand is te perfect. Iemand zoals hij bestaat gewoon niet. Hoe groot is nou de kans dat de sterkste fee ooit geleefd ook nog eens ‘s werelds meest onbaatzuchtigste persoon is. Cassian en Nesta in één ruimte vind ik geweldig, vuur tegen vuur. Als die twee niet voor elkaar gemaakt zijn weet ik het ook niet meer. Lees ook vooral het extra korte verhaal van Nessian ‘'Wings of Ember’'.

Zoals ik al eerder aangaf komen er vele emoties voor in het verhaal. Ik moet eerlijk zeggen dat ik de zelfmedelijden van Ferah soms wel zat was. Aan de andere kant lijkt ze bijzonder snel zich beter te voelen zodra ze Rhysand om zich heen heeft. Dat moet inderdaad een hele bijzondere band zijn die ze delen want ik kan mij niet voorstellen dat iemand in het echte leven zoiets in 3 maanden grotendeels weet te verwerken. Waar ik mij wel aan stoor is dat Ferah gewoon te sterk is opeens. In het hele mate (geen idee wat het NL woord is) en gelijk zijn gedoe snap ik het nog want een Fee zo machtig als Rhys heeft ook een machtige wederhelft nodig. Maar het is wel een beetje to much.

Het zomerhof was leuk om over te lezen en ik hoop dat er meer bezoeken komen aan andere hoven. Ik ben zo benieuwd hoe die allemaal in elkaar zitten en wat hun kenmerken zijn en hoe de andere edelheren zijn. Ergens wel raar dat de andere hoven nog zo weinig voorkomen gezien het gevaar dat Hyburn vormt. Maar aan de andere kant vertrouwt niemand het nachthof dus dat kan ook nog de oorzaak zijn.