Prachtig einde!

Het is alweer het laatste deel van de Kronieken van de Onderwereld. Clary heeft Jace kunnen bevrijden van Sebastiaan, maar dit is niet gelukt zonder gevolgen. Sebastiaan is gevaarlijker dan ooit en vormt nu een bedreiging voor de hele wereld. Schaduwjager, vampiers, weerwolven, heksenmeesters en normalo's zijn nergens meer veilig. Maar hoe kan het dat Sebastiaan overal ongezien kan komen en gaan? En waarom vluchten de schaduwjagers weg naar Idris in plaats van te gaan vechten? Wat is er aan de hand met Jace? Clary begrijpt er allemaal niets meer van maar een ding weet ze zeker, met de huidige aanpak zal de kloof niet veel bereiken.

Het boek is in twee delen verdeeld. Elk deel van het boek heeft een andere focus. In de eerste helft ligt met name de focus op erachter komen wat er met Jace aan de hand is en hoe Sebastiaan verslagen kan worden. De tweede helft van het boek gaat over het eindgevecht met Sebastiaan en wordt afgesloten met een korte blik op de toekomst. Het boek wordt wederom vanuit verschillende perspectieven verteld. Dit vind ik persoonlijk niet storend. Ik vind het zelfs interessant om ook dingen te weten te komen over de andere personages in het boek.

Ergens zag ik er tegenop om aan dit deel te beginnen. Dit kwam nog niet eens door de gigantische omvang van het boek vergeleken met de andere delen. Ik was er eigenlijk nog niet aan toe om van Clary en Co afscheid te nemen. Een ding kan ik je garanderen, het was een mooi afscheid. Het boek was dan misschien dik vergeleken met andere delen, maar tijdens het lezen merkte ik daar niks van. De bladzijdes vlogen voorbij en voor ik het wist was ik alweer bij het laatste hoofdstuk beland. Het verhaal pakte mij vanaf het begin tot het einde.