Blijft een bizare serie!

Nadat er enkele maanden geleden uit het niets een koepel verscheen over Perido Beach, ook wel bekend als de FAKZ zijn er nog tussen de 300 en 400 kinderen over. Met onze grote held Sam Temple gaat het niet heel goed. Hij heeft ruzie met Astrid en ontloopt zoveel mogelijk de verantwoordelijkheid die hij eerst had. Zodra Albert hem vraagt om opzoek te gaan naar water voordat er een tekort komt grijpt hij deze kans met beide handen aan. Samen met een aantal betrouwbare vrienden gaat hij op pad om water te vinden. Tijdens deze tocht vinden ze meer dan ze hadden durven dromen. Ondertussen komt Albert er al snel achter dat Perido Beach niet meer zo veilig is nu Sam en co weg zijn.Ondertussen kwijlt Astrid langzaam weg onder een tweestrijd die ze met zichzelf voert. Haar broertje kleine Pete speelt hierbij een belangrijke rol. Pete leeft nog altijd in zijn eigen wereld waarin hij gevangen zit in zijn eigen zieken lichaam. Caine zit ondertussen met Dianna, Penny en Worm van een luxe vakantie te genieten op het eiland waar een overvloed is aan eten, stroom en water. Howard en Orc hebben het nog altijd druk met het bewaken van Drake/Brittney. Brittney smeekt constant om haar doodt terwijl Drake op allerlei manieren probeert te ontsnappen. Al snel breekt er een ernstige griep uit onder de kinderen. Dahra die waakt over de zieken zit met haar handen in het haar. Ze weet niet hoe ze de griep kan stoppen. Sanjit heeft ondertussen besloten dat hij Lana beter wilt leren kennen, of zij het nou wilt of niet. Behalve de griep breekt er nog een angstaanjagende plaag uit. Er verschijnen insecten die niet uit te roeien zijn. Tot overmaat van ramp besluit de Gaiaphange de insecten nog meer te laten muteren. Hierdoor zijn ze gevaarlijker dan ooit en drijven ze de leiders van de FAKZ tot wanhoop en verbonden die ze nooit verwacht hadden. In dit vierde deel van Gone veranderen vijanden in bondgenoten en bondgenoten in vijanden.

Hoewel ik de Gone boeken erg leuk vind stopte de drang om ze te lezen na het 3e deel. Als ik het mij goed herinner, het is alweer een tijd geleden, kwam ik maar moeizaam door het 3e deel heen. Ik vond het erg langdradig en "het probleem" was niet erg interessant. Toch besloot ik een aantal maanden geleden weer verder te lezen, en wat ben ik blij dat ik dat gedaan heb. Het 4e deel zoog mij weer volledig in de wereld van de FAKZ.

Zoals altijd waren er weer veel verhaallijnen die afwisselend van elkaar verteld werden. In grote lijnen waren er drie hoofdlijnen waarin weer specifieke personages aan bod komen. Je volgde het meest Sam met zijn vrienden in hun speurtocht naar water. Daarbij las je over de kinderen die nog in Perido Beach zaten. Hier lag de focus met name op Astrid, Dahra en Drake/Brittney. Als laatste had je nog Caine en Co die op het eiland verblijven. Ik vind het zelf niet storend dat er verteld wordt vanuit het oogpunt van zoveel personages. Als je hier niet tegen kan zou ik de Gone reeks zeker niet lezen. Per boek lijken er alleen maar meer verhaallijnen bij te komen.

Dit deel was af en toe nog steeds langdradig. Gelukkig was het wel een stuk minder dan het vorige deel. Hoe meer je in het verhaal vorderde hoe sneller de gebeurtenissen elkaar volgde. De opbouw van het verhaal zorgde ervoor dat ik wilde blijven lezen. Vooral de spanning was in dit boek goed opgebouwd. Elk deel denk ik weer het kan niet gekker worden, maar elk deel bewijst Michael Grant dat het wel degelijk kan.