Het leven gaat niet altijd over rozen.

Na de dood van haar oma erft Rose Martineau een geheimzinnig huis op het platteland van Sussex. Het huis behoorde toe aan haar oudtante Sadie, de jongste zus van haar oma. Judith Lennox brengt in 'Verborgen levens' oude en nieuwe familiegeheimen aan het licht. We volgen de levens van Sadie in de jaren 30 en dat van haar nichtje Rose 40 jaar later. Naarmate het verhaal vordert raken de levens van Rose en haar tante steeds meer met elkaar verweven.

De titel van het boek zou overigens ook goed op de schrijfster zelf kunnen slaan. Op zoek naar informatie over Judith Lennox stuitte ik ook op een verborgen leven. De informatie op diverse boekensites en zelfs haar eigen website http://judithlennox.com/ is echt heel minimaal. Ook bij uitgeverij De Boekerij, die maar liefst 17 romans van Lennox heeft uitgegeven, bestaat de auteursinformatie maar uit drie korte zinnen. Dit maakt Lennox bijna net zo’n mysterieus als hoofdpersoon Sadie!

Gelukkig vond ik op Hebban.nl wat informatie. Judith Lennox (1953) is schrijfster van historische romans. Ze werd geboren in Salisbury en bracht haar jeugd door op het Engelse platteland. Dit platteland dient vaak als decor voor haar boeken. Lennox studeerde Engelse taal-en letterkunde en startte na de geboorte van haar derde zoon met schrijven. In 1996 brak ze door met het boek Het winterhuis. Ze heeft inmiddels 21 romans op haar naam staan, waarvan er vele genomineerd zijn voor prestigieuze prijzen.

Na het erven van Het Ei (de naam van het oude huis) komt het leven van Rose plotseling op zijn kop te staan. Ze ontdekt dat haar man vreemdgegaan is, waardoor haar huwelijk op springen komt te staan. Tijdens het opruimen van het appartement van haar oma vindt ze brieven van haar oudtante Sadie. Tot voor kort wist ze niet eens van het bestaan van deze vrouw af. Wie was deze tante? En waarom had haar oma het contact met haar zus verbroken? Rose besluit in het verleden van haar familie te duiken.

Rose ontdekt dat haar opa twee bijzondere huizen liet bouwen in de bossen van Sussex. Na zijn overlijden erfde Sadie beide huizen en bleef Edith met lege handen achter. Het contact tussen de zussen verliep al jaren erg stroef, maar deze erfenis legde een bom onder hun relatie. Sadie had geen makkelijk leven. Ze was lange tijd niet gelukkig in de liefde en ze voelde zich slecht op haar gemak in Het Ei. Uiteindelijk kreeg ze ook last van haar geweten en schonk ze Het Ei aan haar zuster Edith. Het spoor naar Sadie loopt op een gegeven moment dood. Wat is er met haar gebeurd? Heeft ze zelfmoord gepleegd? Is ze naar het buitenland vertrokken?

Hoewel Rose haar tante nooit gekend heeft komen hun levens sterk met elkaar overeen. Zowel tante als nicht krijgen na hun erfenis te maken met schandalen, ontrouw en jaloezie. Beide zijn ze sterker dan dat ze zelf in eerste instantie dachten te zijn. De vrouwen zijn ook hun tijd ver voor uit. In de jaren 30 waren er nog weinig vrouwelijke kunstenaars. Ook was het in de jaren 70 niet gebruikelijk dat een bemiddelde vrouw (met kinderen) buitenshuis werkte. Laat staan dat ze een heel bedrijf leidde! Een laatste overeenkomst tussen de vrouwen is dat ze beide het ware geluk vinden bij hun tweede grote liefde.

Op de het frontispice (achterkant van de cover/ bladzijde tegenover de titelpagina) staat Engels roosjesbehang afgedrukt. Terwijl Edith in het proloog het nieuwe huis van haar vader bewonderd zat dit behang nog zo stevig op mijn netvlies geplakt dat ik het overal in het huis op de muur zag hangen!

De cover van het Nederlandse boek sluit beter aan bij het verhaal als de originele cover. Op het boek van de Boekerij staat een sepia foto van twee jonge vrouwen afgedrukt. De dames zitten op een heuvel en kijken naar drie jongens die een stukje verder op zitten. Ik stel mij zo voor dat deze foto uit het familiealbum van Sadie en Edith komt. De Engelse cover past goed bij de andere boeken van Lennox, maar minder bij dit verhaal. Op de cover staat een foto van een vrouw in een deftige lange witte jurk. De vrouw moet Sadie voorstellen. Tijdens het lezen had ik mij een heel andere voorstelling van de tante gemaakt. Tante Sadie was kunstenares; ik zag haar voor me in een schort met inkt en verfvlekken!

Het boek sprak erg tot mijn verbeelding. Ik zag niet alleen het rozenbehang, ik rook ook het bos, hoorde de roddels, proefde de jaloezie en voelde het verdriet.