Wat een fijn boek!

Als scheuren in de aarde speelt zich af op het platteland van Dorset, tussen de jaren ‘50 en ‘60. Het draait afwisselend om de liefde tussen Beth, een boerendochter, en Gabriel, een jonge schrijver die net op het punt staat door te breken en het leven dat Beth vandaag de dag leeft met haar man Frank. Het heden wordt op zijn kop gezet als Gabriel, samen met zijn zoontje Leo terugkomt naar de stad. Terwijl het contact tussen Gabriel en Beth toeneemt, dreigen oude geheimen aan het licht te komen.

Een prachtig, indringend liefdesverhaal met een mysterieus tintje volgt. Een roman over liefde, verlies, schaamte, ouderschap. Het leest als een trein en wordt geen moment zoetsappig. Ik kreeg bijna een hekel aan Beth en vroeg me af waarom ze zich zo opstelde in haar relatie, tot het hoofdstuk van Bobby kwam en de afstand tussen haar en Frank ineens zo veel beter te begrijpen is.

De opbouw is zorgvuldig uitgewerkt in korte hoofdstukken en de moord geeft het verhaal een extra laagje spanning. Door de flarden van de rechtszaak tussendoor weet je dat er iets gaat gebeuren, maar hoe zich dat uiteindelijk ontvouwt, blijft tot het einde spannend. Ik heb een paar keer met ingehouden adem zitten lezen en het slot wist me echt te verrassen en ontroeren. Alle ingrediënten voor een goed boek dus. Het had van mij zelfs wel een pagina of honderd langer mogen zijn. Het enige dat het perfect had gemaakt was als Frank iets minder meegaand was geweest en ook zijn tekortkomingen had gehad.

Ik had eigenlijk met mezelf afgesproken even geen boeken meer te kopen, maar ik ben blij dat ik voor deze een uitzondering heb gemaakt: wat een fijn boek!