Zonde van mijn tijd

Zijn minnares is dood, zijn vrouw is zijn enige hoop. Met deze teaser, kreten als 'BookTook sensatie', 'NewYork Times besteller' én talloze hoge beoordelingen belooft deze thriller een heuse klapper te zijn.

Ik liet me overtuigen door al die loftuitingen, maar vraag me echt af wat ik gemist heb. Heb ik een ander boek gelezen?

Het taalgebruik is populair, bij vlagen onnodig grof en de schrijfster gebruikt in mijn optiek metaforen en woorden die het verhaal eerder vaag dan krachtig maken. De karakters zijn cliché, vlak en oninteressant en de interactie tussen de personages is al niet veel beter. Het kleine beetje spanning dat wordt opgebouwd verdwijnt direct zodra er weer een ongeloofwaardige actie plaatsvindt. Het hele 'ik zal jou eens effe lekker op het verkeerde been zetten' ligt er zo dik bovenop dat het lachwekkend is.

Het politiewerk is op zijn zachtst gezegd dubieus te noemen en het plot wordt waarschijnlijk door niemand geraden, omdat het zó vergezocht is dat het nergens op slaat. De enige reden dat ik het heb uitgelezen is omdat ik hoopte dat het plot het verhaal zou redden, maar helaas.

Als ik iets zou moeten verzinnen dat wel positief was, zijn het de korte hoofdstukken.

Verder vond ik het vooral zonde van mijn tijd, dit boek.