Luchtige roman met een licht serieuze noot

Onder de sterren is een roman van de Franse Virginie Grimaldi die met de sticker ‘voor liefhebbers van Al het blauw van de hemel' nogal wat belooft. We volgen Anna, een moeder met financiële problemen die haar baan kwijtraakt en besluit van haar ontslagvergoeding een reis te maken in plaats van haar schulden af te betalen. Hiermee hoopt ze de band tussen haar en haar twee dochters te verbeteren. Ze leent het camperbusje van haar vader en rijdt richting het Noorden van Europa.

Het verhaal wordt in afwisselende hoofdstukken verteld vanuit het perspectief van de moeder en de kinderen via blogs en dagboekfragmenten. Die geven een leuke afwisseling in perspectief en passen goed bij de leeftijd en belevingswereld van de dochters, waar bij Chloé de puberfrustratie voelbaar is en Lily’s dagboek, met alle grappige verbasterde spreekwoorden, juist zorgt voor een glimlach. De dynamiek tussen moeder en dochters is liefdevol, al heb ik me soms wel wat verbaasd over de keuzes van moeder. Je schulden negeren en de enige optie om ze af te betalen gebruiken voor een reis zou ik niet per se het juiste voorbeeld voor mijn kinderen vinden. Hoe nobel het doel van die reis ook is.

Tijdens de roadtrip worden de vrouwen geconfronteerd met hun angsten en onzekerheden, terwijl ze ondertussen elkaar beter leren kennen. En dat alles tegen de prachtige, groene achtergrond van het hoge Noorden. Ook de mensen die ze tijdens de reis ontmoeten hebben allemaal hun eigen verhaal en ‘schijn bedriegt' en niet te snel oordelen zijn (niet zo heel subtiele), terugkerende thema's in het boek. De banden die ontstaan zijn mooi maar niet erg diepgaand en redelijk voorspelbaar. Zo nu en dan wist een dialoog of situatie me te ontroeren, maar echt emotioneel werd het nooit.

Toch zitten er ook genoeg mooie dingen in het boek. De interactie tussen de kinderen en die van de andere reizigers, maar ook de mentale problemen en de puberdochter-thema’s die aan bod komen worden op een toegankelijke manier besproken. Het is fijn dat dergelijke taboe gevoelige thema’s bespreekbaar worden gemaakt, maar ik had het nog beter gevonden als ze wat verder waren uitgewerkt. Er wordt een hoop aangestipt, maar het gros blijft een beetje aan de oppervlakte.

Het taalgebruik is vrij simpel, soms bijna alsof je een young adult-boek leest. Dat maakt het makkelijk leesbaar, maar soms ook een tikje oppervlakkig. Het slot vond ik een beetje vergezocht en weinig toevoegen maar misschien wilde de schrijfster de moeder zo toch nog een wat minder impulsief karakter geven.

Al met al een prima boek als je op zoek bent naar iets luchtigs dat toch wat serieuze thema’s aanstipt, maar voor mij miste het te veel diepgang om écht goed te worden.