Genieten van het hier en nu

Santa Montefiore heeft inmiddels meerdere bestsellers geschreven en heeft met Naar de overkant opnieuw een mooie roman geschreven. Ze heeft veel research gedaan in de vorm van ontmoetingen met mensen met verschillende vormen van dementie, hun familie, vrienden en professionele hulpverleners. Diverse mensen in haar omgeving hebben ”model” gestaan voor de personages in Naar de overkant.

Het verhaal straalt vooral warmte en liefde uit voor Marigold de hoofdpersoon in Naar de overkant. Marigold is een vrouw van 66 jaar, die nog volop in het leven staat. Ze runt de dorpswinkel annex postkantoor en zit daarnaast in diverse comitee’s.

Eigenlijk is Marigold altijd bezig om het een ander naar de zin te maken, ze is echt een zorgzame vriendelijke vrouw. De liefde tussen haar en haar man Dennis straalt van de bladzijden af. Alleen merkt Marigold dat het leven haar steeds zwaarder begint te vallen.

Af en toe is er een mist in haar hoofd en voelt ze zich zo moe en wat moest ze ook al weer doen? De vergeetachtigheid begint toe te slaan bij haar en zelf denkt ze dat het wel meevalt. Maar al gauw weet ze het niet meer voor haar omgeving te verbergen en is haar notitieboekje haar trouwe metgezel en overal verschijnen (opplak) geeltjes in huis.


“Haar angsten, haar frustraties, ze hield ze allemaal voor zich, en ze verborg haar groeiende wanhoop achter haar lieve glimlach en een masker van opgewektheid.”

Hoe moeilijk het ook is, iedereen in haar omgeving doet zijn uiterste best om Marigold te steunen en helpen.

“Het gaat erom dat je je in haar verplaatst, in haar wereld. Ze leeft in het moment, en het is aan ons om te zorgen dat ze daarin gelukkig is.”

Haar proces van vergeetachtigheid wordt op een aangrijpende en respectvolle wijze neergezet. Vanaf de eerste bladzijde werd ik geraakt door de aangrijpende en vooral ontroerende schrijfstijl van Santa Montefiore.

“Vol verrukking sloeg ze het schouwspel gade en zag ze hoe het landschap in al zijn lieflijke pracht geleidelijk uit de schemering tevoorschijn kwam, hoe in de tuin de contouren zichtbaar werden van de buxushaag, de bloemen en de struiken, de bomen met hun grillige, knoestige takken, roerloos en in diepe rust onder de koesterende delen van de nacht”

Het verhaal laat je nadenken over wat vergeetachtigheid aanricht bij iemand. Ja, zelfs als deze overgaat in dementie is niet alleen de persoon zelf getroffen, maar ook zijn naaste omgeving. Op een mooie manier heeft Santa Montefiore dementie verwerkt in haar verhaal Naar de overkant. De personages en de sfeer is realistisch beschreven.

Hoewel dementie een zwaar thema is, komt dit in Naar de overkant niet zo over. Dit verdrietige proces wordt op een warme liefdevolle manier beschreven.
Naar de overkant is een tikkeltje voorspelbaar, maar dit is absoluut niet storend. Een verhaal vol emoties, die bij mij soms voor tranen in de ogen zorgde.