Wordt vervolgd !

Judith exploiteert een kleine kunstgalerie in Venetië. Als Elisabeth Teerlinc wil zij een nieuw leven beginnen als rijk meisje in de high society en zo de schepen achter zich verbranden.

Als zij door ene dr. Kazbich gevraagd wordt om een taxatie te doen van een privécollectie voor een klant van hem heeft ze daar haar twijfels bij. Waarom zou iemand met een serieuze collectie een beroep doen op haar, een kleine vis in de kunsthandel? Toch gaat ze in op het aanbod en maakt kennis met Pavel Jermolov, een beroemde en beruchte Rus. Wat ze daar te zien krijgt is adembenemend - drie Picasso's, een Rembrandt, Breugel, Titiaan, Caravaggio en nog een groot aantal andere beroemde kunstwerken. Omdat de omvang van zijn collectie en de waarde zo uitzonderlijk zijn besluit ze dat zij niet de juiste persoon is om die taxatie te doen. Trapt ze daarbij op zijn tenen?

Kort daarna gebeuren er rare dingen. Zaken in haar appartement lijken verplaatst en niet meer op hun plek te liggen. Een boek ligt open op een pagina met de afbeelding van Medusa, een werk van Caravaggio, waarvan ze een kopie bij Jermolov heeft zien hangen. Elizabeth is ervan overtuigd dat Jermolov erachter zit. Als bovendien zijn vrouw Elena opduikt in Venetië, die ze ontmoet heeft op het huwelijk van een gemeenschappelijke vriendin, en haar een gunst 'vraagt' is ze daar vrij zeker van. Wat wil hij van haar en wat heeft Caravaggio ermee te maken? Draait alles om zijn werk en wat heeft zij ermee te maken? Haalt haar 'oude' leven haar terug in?

***

'Maestra', het debuut van Hilton was zeker spraakmakend te noemen. Een mooi voorbeeld van 'you hate it or you love it', er was geen middenweg. Dit haalt Hilton zelf ook aan in haar nawoord (wat beter een voorwoord was geweest!) in 'Domina'. Zelf vond ik 'Maestra' goed in elkaar zitten en was ik erg nieuwsgierig naar haar tweede boek.

Met 'Domina' heeft ze me zeker niet teleurgesteld en als je puur naar het verhaal kijkt merk je dat Hilton er een serieuze research heeft opzitten. Ze weet waarover ze schrijft als ze het heeft over kunst, over Venetië of de andere steden die voorkomen in het boek. Deze dame is zeker niet over een nacht ijs gegaan.

Toch duurde het een hele tijd voor ik in het verhaal kwam en het eerste deel moest ik echt doorwroeten. Het is niet alleen oppervlakkig, maar vooral de vele merknamen die genoemd worden zijn ronduit storend en dragen niets bij aan het uiteindelijke verhaal. Pure bladvulling die helaas op regelmatige basis terugkomt. Daarna komt er langzaamaan meer structuur en snap je waar Hilton naartoe wil. Het blijft goed opletten, omdat er regelmatig terugverwezen wordt naar 'Maestra' met al zijn karakters die daarin voorkwamen. Soms was het even graven in het geheugen, maar gelukkig zorgt Hilton voor de nodige geheugensteuntjes.

Het boek is geschreven met vaardige pen en kennis van zaken, daar is niets tegenin te brengen. Helaas komt het uiteindelijke verhaal soms niet uit de verf door de ellenlange zinnen en de onnodige bladvulling, waardoor voor mij het verhaal ook minder vlot las dan 'Maestra'. Verder kan ik me niet aan de indruk onttrekken dat de auteur met dit boek wil 'bewijzen' dat ze meer in haar mars heeft dan enkel over 'sappige' seks schrijven, wat trouwens aardig is gelukt! Haar uiteenzetting over Caravaggio (schilder) en andere kunstwerken/kunstenaars is subliem. Dat zal elke kenner beamen. Mede daardoor weet Hilton de lezer te verrassen, omdat je in 'Domina' een heel andere Judith leert kennen. Daarbovenop neemt Hilton je, door middel van cursieve tekst, mee naar Judith's verleden en dit zorgt voor een verrassende, doch hartroerende wending.

"Het is waar wat ze zeggen: uiteindelijk is alleen de binnenkant belangrijk"

De cover heeft, net als ‘Maestra’ een ‘scheur’ op de voorzijde, maar kleurt blauw in plaats van rood. Een slimme zet, want het boek is direct herkenbaar als zijnde een Hilton als je het in de boekhandel ziet liggen. Bovendien is het een mooi aanblik om boeken die een serie vormen op die manier in je boekenkast te hebben. Hilton heeft met 'Domina' een goed verhaal neergezet, maar na het lezen heb ik werkelijk geen idee waarvoor die titel staat. Waar dit bij ‘Maestra’ overduidelijk is, is het hier gissen.

Daar waar 'Maestra' een kennismaking/inleiding was met Judith is 'Domina' een waardig vervolg. Met de woorden 'wordt vervolgd' worden we ook nu weer in wacht gezet. Of dit een goede zet is valt te betwijfelen. We wachten het af! 'Domina' krijgt 3 sterren.

WORDT VERVOLGD !

Met dank aan The House of Books voor dit recensie-exemplaar.