Ongeloofwaardige plot

Na Maestra en Domina is Ultima het derde deel uit een trilogie. Kunst, dood, wraak en sex staan centraal bij Hilton en dat maakt de verhaallijn - over de hele lijn - interessant.

In Maestra maken we kennis met Judith die we leren kennen als een meedogenloze vrouw met weinig empathie, egoïstisch en met drang naar ongecompliceerde seks. Domina leerde ons een andere Judith ofwel Elisabeth Teerlinc kennen. Zij heeft haar droom waargemaakt en runt een eigen kunstgalerie in Venetië. Toch blijft het verleden haar achtervolgen, net als Da Silva, een Italiaanse agent en de Russische maffia die haar ook op de hielen zit.

Ultima begint met een proloog om U tegen te zeggen. Eentje met een seksscène die niets aan de verbeelding overlaat. Uit haar vorige boeken weten wat dat Hilton staat voor expliciet en schunnig taalgebruik en dat is hier niet anders.

Het boek is opgesplitst in drie delen wat mijn inziens weinig zin heeft. Het eerste deel is een mooie samenvatting van de vorige delen en het verhaal sluit direct aan waar het in Domina stopte. Toch was het moeilijk om in het verhaal te komen omdat het hem - in Hiltons boeken - vooral in de kleine details zit. Nu was het even diep graven in het geheugen om de draad te kunnen oppakken.

Via verschillende omwegen komt Judith in Albanië terecht. Daar heeft ze een ontmoeting met Raznotovic. Om haar hachje te redden en haar schuld af te betalen moet ze een schilderij vervalsen. En dat is niet alles, want de vervalsing moet - voor een pak geld - geveild worden in een gerenommeerd veilinghuis. Daar waar het in Maestra voor Judith begon zijn we in Ultima terug bij haar 'roots', Het Huis. En zo zijn we ook terug bij Rupert van wie zij ooit assistente was. Hoe zoet is haar wraak?

Een ding staat buiten kijf, Hilton schrijft verrassend, beeldend en zorgt voor de nodige wendingen. Helaas had ik - net als bij Domina - weer het gevoel dat ze teveel van haar kennis in het boek heeft willen steken. Daardoor komt het chaotisch over. Een voorbeeldje: zij haalt onder andere de bootvluchtelingen in Italië aan waarvan ze bijna alles tot in details beschrijft. Uiteraard leuke weetjes, maar daar gaat het hier niet om! Je krijgt teveel info die irrelevant is en daardoor verdwijnt het uiteindelijke verhaal, de essentie, naar de achtergrond. Voor de lezer wordt het op die manier al vlug minder interessant en dat is jammer, omdat het feitelijke verhaal goed in elkaar zit. Hilton weet veel - zeg maar 'heel veel' - over de kunstwereld (een lust om te lezen trouwens) en heeft meer dan voldoende research gedaan om een stevige thriller neer te zetten. En daar wringt het schoentje. De echte thrillerliefhebber komt in Ultima niet aan zijn trekken. Het is het net niet.

In zijn totaliteit heb ik genoten van deze trilogie. Hilton heeft een vlotte pen, kennis van zaken, heeft fantasie en is origineel in haar schrijven. De seksscenes zouden - naar mijn bescheiden mening - subtieler omschreven mogen worden, zodat er voor de lezer nog wat verbeeldingskracht overblijft. Altijd leuk, toch?

Zelf was ik heel erg benieuwd hoe deze trilogie zou aflopen. Naar de plot toe werd het voor mij niet enkel ongeloofwaardig, maar was het zelfs een domper op de uurtjes lees'plezier'. Een onverwacht einde - want dat is het zeker - is altijd origineel mits het acceptabel blijft en dat was het niet.

Zeker omdat dit het laatste deel in de trilogie is waren mijn verwachtingen hoog. Maar door de vele 'nutteloze' weetjes en ongeloofwaardige plot werd het een teleurstelling. Ik blijf steken op 2,5 ster voor Ultima.

Een gouden tip: lees de drie delen na elkaar!

Met dank aan The House of Books voor dit recensie-exemplaar.