Een succesvolle start-up?

Na hun verhuizing naar Berlijn starten Alice en Ned een social media start-up genaamd The Thing Factory. Alice voelt de drang om iets te laten slagen en is op zoek naar een doel in haar leven. Ned heeft moeite om dingen puur voor de plezier te doen, zeker nadat hij al wel zijn doel heeft gevonden. Dertigersdilemma, ik herken dit gevoel.

Aan de hand van Ned’s vroegere en huidige acties laat Matthew Sperling de gevaren en de impact van sociale media zien. Wat er ook gebeurt, als het eenmaal op het internet staat of in iemands hoofd zit, kun je de kennis niet meer verwijderen. Het is makkelijk om mensen te misleiden: hoe zie je het verschil tussen nepnieuws en echt nieuws? Zijn dreigementen die mensen je sturen echte dreigementen of enkel grappen?

Je leest over zakendoen als een succesvolle start-up plus de politiek die erbij komt kijken. Ned denkt dat hij anders is dan andere mensen die bij een start-up werken. Alsof je hem gelooft. Hij is sarcastisch en kritisch, maar hij blijft serieus. Het keerpunt komt wanneer hij en zijn collega’s starten met het sekswerkersplatform Gliss. Ze hebben een goed businessmodel, en door hun brainstormsessies te lezen raak je zelf geïnspireerd om met spannende ideeën te komen voor je eigen (toekomstige) onderneming. Maar wat als andere spelers interesse gaan tonen in wat je ontwikkelt?

Na een langzame start wordt de spanning tegen het einde van het boek opgebouwd voor een deal waar The Thing Factory naartoe werkt. Als lezer voelde ik me betrokken bij het welzijn van het bedrijf. Zal het goed gaan? Dit subtiele gevoel van spanning weet Matthew Sperling goed over te brengen. Ik ben tevreden over hoe hij het boek eindigt.

Mijn enige probleem was met de personages. Ze voelen niet uitgewerkt, en ik vond ze niet interessant. Ik gaf niet genoeg om Ned en Alice om me te bekommeren om hun verhaal, en zeker niet om het gedetailleerde verslag van hun dagelijks leven en hun dates. Ik gaf ook niet om Folasade of Tristan. Dat maakte de onderdompeling minder omdat ik geen connectie voelde met de hoofdpersonen. Aan het einde van het boek wordt het beter, maar tegen die tijd is het te laat.