De liefde van een vader voor zijn kind

De oorspronkelijke titel luidt Umbilical, Spaans voor van de navelstreng. De Nederlandse titel vind ik mooi: Hechting. Dat is precies waar dit boek over gaat: Het proces van hechting. Een man mijmert over de zwangerschap van zijn vrouw en begint zich te hechten aan de verwachting van hun kind. Het is een dun boekje, barstensvol prachtige overpeinzingen. Ik kan niet nalaten er veel aanhalingen uit te geven:

Het boekje bestaat uit drie deeltjes:
Je bent onderweg
Je bent er
En een minieme monoloog.

Uit deel 1 met paginanummers:

11. Ik durf je niet te vroeg aan te roepen, voor het geval je verdwijnt.

14. Ik hoop maar dat je een vrouw bent, een man, beiden, geen van beiden.
Ik hoop maar dat de genitale krabbel, zijn semantische ontwerp, je koud laat.

15. Eerst zal je zijn wie wij zeggen dat je bent en je zal ons bij elk gebrabbel tegenspreken.

17. Ik voel me meer zijn gastvrouw dan zijn schepster, biecht je moeder me op.

19. Ik was zo bang voor je komst, mijn jongen, dat ik dan weer mezelf zou tegenkomen.
Ik hoop dat jij me leert huilen om de dingen waar ik niet om gehuild heb.

28. Daar ben jij, hier ben ik. Een luttele centimeters diepe afgrond scheidt ons. De manier waarop mensen
samen zijn.

40. ......en jouw lege wieg die de hele kamer vult.

Uit deel 2:

53. Ze brachten je bloot ter wereld en zo heb je mij ontbloot.

66. Jouw vader is een handelaar en verkoopt zijn ziel nog voor een lachje van jou.

67. Steeds wanneer je lacht, breken de ruiten.

75. En we zijn net een verliefd stel dat een heel nieuwe taal ontwikkelt.

78. Ik ben eraan verslaafd geraakt je zo te bekijken, in de traagste versie van jezelf: je draait je af en toe om,
met een vinger tussen je lippen, soms zucht je, een enkele keer trek je een pruillip.

86. Nadat je met de aandacht van een fijnproever je linkervoet hebt bestudeerd, kies je hem als eerste hapje.

88. Je zal je dit moment niet herinneren, toen je zo wijs was dat je niets wist.

94. In zijn wieg heft de geweldenaar, die mijn zoon is, zijn hoofd op.

98. Aan het einde van deze arm gaapt de afgrond.

111. Je lacht alsof ons nooit iets zou kunnen overkomen.

In deel drie probeert de vader zich te verplaatsen in de gedachten van zijn zoon. Minder geslaagd maar heel herkenbaar.

Ik was in de verleiding om aanhalingen toe te lichten maar ze spreken natuurlijk voor zichzelf.
Mocht je een aanstaande vader in je omgeving hebben, dit is een prachtig kado!

Dank Hebban, dat jullie me gewezen hebben op dit boek!
Ik ging als een raket 45 jaar terug in de tijd.