Het tegenovergestelde van een standaard roman

Ik was niet voorbereid op Het tegenovergestelde van een mens van Lieke Marsman. Ik pikte het boek met de mooie lila cover uit in de bibliotheek, las snel de achterflap (iets over het klimaat, fijn, lekker actueel), en besloot het een kans te geven. Op die manier leerde ik Ida kennen, een studente in haar twintigerjaren die geïnteresseerd is in het klimaat, in de mensheid en in hun onderlinge verhouding. Ida denkt veel na. Ze verliest zich in abstracte hersenspinsels. Ik op mijn beurt, verloor mezelf in haar gedachten. Want die waren op veel momenten zo vreselijk raak. Mocht de bibliotheek me er geen boete voor geven, zou ik passage na passage gemarkeerd hebben.

Het Tegenovergestelde van een mens heeft maar heel weinig plot, en heeft ook niet de standaard structuur die je van een roman zou verwachten. Zo wordt Ida’s stream of consciousness hier en daar doorweven met stukjes poëzie. Op die manier geeft Marsman haar achtergrond als dichter prijs en toont ze wat ze allemaal in huis heeft.

En dat is heel wat. Dit boek is ongetwijfeld niet voor iedereen, maar ik ben fan.