Inzichtgevend, verbijsterend en interessant

'Maar dat mag je niet zeggen' is het journalistieke verslag van de zoektocht van Nikki Sterkenburgs onderzoek naar de beweegredenen van radicaal- en extreemrechtse activisten. Verder kijkend dan het beeld dat we van ze hebben door hun acties, demonstraties en publicaties. Wie zijn de mensen hierachter? Meer dan 40 activisten volgde ze en interviewde hen over wie ze zijn, hoe ze actief zijn geworden, wat ze willen bereiken en waarom ze doen wat ze doen.

“Het is wonderlijk dat de dreiging die uitgaat van radicaal- en extreemrechts al tientallen jaren in NL wordt geagendeerd terwijl er zo’n lacune is qua kennis en onderzoek- positieve uitzonderingen daargelaten- en dat ik als journalist in mijn vrije tijd en op eigen initiatief uiteindelijk maar een groot onderzoek heb opgezet, voortkomend uit een erfenis over het feit dat er zo weinig over deze groep bekend is.”

Dit boek leest heel fijn weg, en al lezend krijg je veel voorgeschoteld. Waar veel van te leren valt. We denken te weten wat extreem rechts is, maar dat wat we weten blijkt slechts een topje van de ijsberg te zijn. Verhelderend zijn daarom de levensverhalen, de gedachtegangen en -wereld van de mensen die Sterkenburg interviewt. Al blijft het tegelijkertijd soms toch ook onbegrijpelijk. Wat ook gelijk het belang van dit boek nog eens onderstreept. Minstens net zo interessant vond ik de worsteling van Sterkenburg met haar rol als onderzoeker en haar achtergrond als journalist. Waar houdt haar rol als onderzoeker op en zit de journalist in haar zich te verbijten? De ethische principes van de wetenschap, 'do no harm' laat je precies voelen waar je eigenlijk wil dat ze doorvraagt of als journalist (en misschien ook wel als mens) reageert. Voor zichzelf, voor jou als lezer. Die innerlijke strijd geeft het verslag een extra laag. Wat mij betreft een geslaagd boek.


Een boek zo inzichtgevend en verhelderend en zowel wetenschappelijk als journalistiek interessant!