Het zal je kind maar wezen

Valerie en Oscar hebben een zoon Mick. Hij is anders, empathie is totaal afwezig, maar sadistische trekjes ontwikkelt hij steeds meer. Bezoekjes aan psychologen hebben geen effect, hij weet zich dan precies te gedragen en manipuleert de hele boel. Oscar trekt zijn handen ervan af, maar bij Valerie overheerst één gevoel: moederliefde. Is dat voldoende om Mick op het rechte pad te houden?

Vanaf de eerste pagina is er een beklemmend gevoel. In afwisselende hoofdstukken wordt het leven van het gezin beschreven en voel je de onmacht van de ouders. Tussendoor zijn er hoofdstukken gezien vanuit Mick, wat de beklemming nog meer bevorderd. Je weet dat het mis zal gaan, maar wanneer.
De opbouwende onzekerheid is goed beschreven en loopt door in het hele boek tot een zeer onverwacht einde.