Lezersrecensie
Ontroerend en hartverscheurend boek
Het verhaal “Kinderen van Oekraïne” is deels gebaseerd op verhalen en ervaringen van de Oekraïense familieleden van de schrijfster, aangevuld met fictie.
De auteur begint met de kadering van de Oekraïense geschiedenis. Deze was bij mij echt wel heel welkom om de ingewikkelde politieke achtergrond van het land beter te begrijpen.
We volgen het verhaal van 2 moedige kinderen en een sterke moeder in deze woelige tijden.
We starten in 1941 met de tragische dood van de broer van de 15-jarige Lilya in het door de Sovjet bezette dorp Vokynië. Helaas zal hij niet het enige familielid zijn dat zij in korte tijd zal verliezen.
In Kiev zal de 9-jarige Halya al snel ondervinden wat de vlucht van de Russen en de in eerste instantie hartelijke verwelkoming van de Duitsers voor haar dorp zal betekenen. De Duitsers werden als redders binnengehaald maar al snel blijkt dat de Duitse invasie nog stukken erger is dan de bezetting van de Sovjets.
Vika is een moeder die bereid is om tot het uiterste te gaan om haar kinderen te beschermen.
De hoofdpersonages zijn uitgewerkt met voldoende diepgang, waarbij hun emoties door de pagina’s heen sijpelen. Lilya is er bv. van overtuigd dat iedereen van wie ze houdt sterft en daarom wil ze niemand meer toelaten in haar hart. Na een laatste verlies, verkeert ze eerder in een lethargische staat en is ze onverschillig voor alles wat zich rond haar heen afspeelt. Je voelt die radeloosheid, het verdriet echt in de woorden. Het pad van Lilya, Hayla en de oudste zoon van Vika kruist elkaar op de meest benarde manier. Alle 3 zijn ze opgepakt om als Ostarbeiters te werken in een werkkamp in Duitsland. Dat de werkomstandigheden op deze plaats mensonterend zijn, is nog een understatement.
Ze worden gereduceerd tot een nummer, een eigen identiteit hebben ze daar niet mee. Van ’s morgensvroeg tot ’s avonds laat worden ze ingeschakeld als goedkope werkkrachten om o.a. munitie te maken die tegen hun eigen volk zal gebruikt worden en dit met amper iets van voedsel in hun magen.
De Duitsers beschouwen hen als “Untermenschen”. De vraag van de “arbeiders” in de werkkampen is niet of ze zullen breken maar wanneer ze zullen breken onder de wreedheden van de Duitsers.
Door het plegen van kleine verzetsdaden, zoals munitie onbruikbaar maken, merk je als lezer dat de gevangen arbeiders alle hoop nog niet opgegeven hebben.
De 3 kinderen vinden kracht bij elkaar en vormen hun eigen kleine familie.
Ondanks alles wat de Oekraïners moeten incasseren, is er ook een positief lichtje tijdens deze duistere tijden. In de kleinere dorpen helpen Oekraïners en Polen elkaar ondanks hun onderlinge spanning. Ze hebben een gemeenschappelijk doel nl. hun vrijheid terugwinnen van de nazi’s en de sovjets.
Tijdens het lezen zat er heel de tijd een krop in mijn keel, ik heb het sowieso altijd moeilijker als er kinderen bij betrokken zijn bij gruweldaden.
“Kinderen van Oekraïne” is een ontroerend en hartverscheurend boek, maar tegelijkertijd ook leerrijk over een gedeelte van WOII waarvan ik niet echt op de hoogte was.
De auteur begint met de kadering van de Oekraïense geschiedenis. Deze was bij mij echt wel heel welkom om de ingewikkelde politieke achtergrond van het land beter te begrijpen.
We volgen het verhaal van 2 moedige kinderen en een sterke moeder in deze woelige tijden.
We starten in 1941 met de tragische dood van de broer van de 15-jarige Lilya in het door de Sovjet bezette dorp Vokynië. Helaas zal hij niet het enige familielid zijn dat zij in korte tijd zal verliezen.
In Kiev zal de 9-jarige Halya al snel ondervinden wat de vlucht van de Russen en de in eerste instantie hartelijke verwelkoming van de Duitsers voor haar dorp zal betekenen. De Duitsers werden als redders binnengehaald maar al snel blijkt dat de Duitse invasie nog stukken erger is dan de bezetting van de Sovjets.
Vika is een moeder die bereid is om tot het uiterste te gaan om haar kinderen te beschermen.
De hoofdpersonages zijn uitgewerkt met voldoende diepgang, waarbij hun emoties door de pagina’s heen sijpelen. Lilya is er bv. van overtuigd dat iedereen van wie ze houdt sterft en daarom wil ze niemand meer toelaten in haar hart. Na een laatste verlies, verkeert ze eerder in een lethargische staat en is ze onverschillig voor alles wat zich rond haar heen afspeelt. Je voelt die radeloosheid, het verdriet echt in de woorden. Het pad van Lilya, Hayla en de oudste zoon van Vika kruist elkaar op de meest benarde manier. Alle 3 zijn ze opgepakt om als Ostarbeiters te werken in een werkkamp in Duitsland. Dat de werkomstandigheden op deze plaats mensonterend zijn, is nog een understatement.
Ze worden gereduceerd tot een nummer, een eigen identiteit hebben ze daar niet mee. Van ’s morgensvroeg tot ’s avonds laat worden ze ingeschakeld als goedkope werkkrachten om o.a. munitie te maken die tegen hun eigen volk zal gebruikt worden en dit met amper iets van voedsel in hun magen.
De Duitsers beschouwen hen als “Untermenschen”. De vraag van de “arbeiders” in de werkkampen is niet of ze zullen breken maar wanneer ze zullen breken onder de wreedheden van de Duitsers.
Door het plegen van kleine verzetsdaden, zoals munitie onbruikbaar maken, merk je als lezer dat de gevangen arbeiders alle hoop nog niet opgegeven hebben.
De 3 kinderen vinden kracht bij elkaar en vormen hun eigen kleine familie.
Ondanks alles wat de Oekraïners moeten incasseren, is er ook een positief lichtje tijdens deze duistere tijden. In de kleinere dorpen helpen Oekraïners en Polen elkaar ondanks hun onderlinge spanning. Ze hebben een gemeenschappelijk doel nl. hun vrijheid terugwinnen van de nazi’s en de sovjets.
Tijdens het lezen zat er heel de tijd een krop in mijn keel, ik heb het sowieso altijd moeilijker als er kinderen bij betrokken zijn bij gruweldaden.
“Kinderen van Oekraïne” is een ontroerend en hartverscheurend boek, maar tegelijkertijd ook leerrijk over een gedeelte van WOII waarvan ik niet echt op de hoogte was.
1
Reageer op deze recensie
