Onder het ijs

Door de prachtige kaft trok dit boek mijn aandacht. De schrijfster van dit boek is wetenschapsredacteur en dit is duidelijk merkbaar in deze debuutroman. In het boek staan veel beschrijvingen van wetenschappelijke zaken, daardoor vond ik het boek niet altijd even boeiend.

De hoofdpersoon is een jonge vrouw die verliefd was op haar hoogleraar Reinier, maar wat voelde hij voor haar, dat is de vraag die steeds terugkomt. Hij is overleden en vooral in het begin van het verhaal worden fragmenten van hun tijd samen verteld.

Door zijn overlijden mag Bas de plaats van Reinier innemen op een missie naar het Noordpoolgebied. Dit is lastig voor haar, ze is een eenling, erg stil en legt moeilijk contact met de andere wetenschappers op de boot. Ze heeft het moeilijk doordat het verlies van Reinier nog vers is, ook wordt ze ontzettend zeeziek maar toch zet ze door. Ze trekt haar eigen plan en vertrouwt op haar eigen kracht, vooral de kracht in haar hoofd, ze denkt vaak aan de woorden van Reinier.

Als je onder het ijs raakt moet je naar het licht, dit is ook van toepassing op Bas. Ondanks de donkere periode, ondanks de dood is er ook weer een lichtpuntje en gaat ze, eenmaal aan land, vol vertrouwen een nieuwe toekomst tegemoet.