Buurtgeheimen

Het eerste wat ik bij een Scandinavische thriller hoop is het in de prachtige natuur meegenomen worden. Op basis van de cover had ik dit ook wel verwacht, en daardoor helaas teleurgesteld.
Het verhaal speelt zich grotendeels op het woonerf met 4 woningen af en gaat slechts beperkt in op de omgeving.

Goede buren willen we allemaal wel hebben. Bianca en Mikael komen te wonen op een erf waar de buren op het eerste gezicht prettige mensen lijken. Steeds meer wordt echter duidelijk dat er het e.e.a. speelt en dat er redelijk wat geheimen zijn.
Je wordt als lezer meegenomen in verhaal waarbij Bianca een zwaar ongeluk krijgt. De vraag die hierbij boven het hele boek hangt is wat is hier gebeurt en waarom overkomt dit juist Bianca? Het verhaal wordt vanuit 3 personages in het heden en verleden verteld. Deze personages nemen je mee in het ontstaan van de situatie en vertellen vanuit hun oogpunt de gebeurtenissen, gedachtegangen en keuzes die worden gemaakt.
Door de verschillende inzichten blijft er tot het eind een lichte mist over alles hangen. Hoewel je al wel aan kunt voelen welke kant het op gaat zijn de onthullingen op het eind onverwacht. Of ze echt iets toevoegen aan het geheel is wel de vraag.

Het aantal personages is beperkt waardoor je goed weet wie wie is. Je krijgt voldoende informatie over de hoofdpersonages, waar een aantal andere wat beperkter zijn uitgewerkt. De personages hebben een eigen en ook wel geloofwaardig karakter. Hierbij heeft Edvardsson veel aandacht besteed aan emoties en gevoelens die we in het dagelijkse leven meemaken. Angst, liefde, pijn en maatschappelijke druk zijn in Goede buren goed voelbaar.

De hoofdstukken zijn kort en wisselen dus van personage en moment. Er wordt geschreven vanuit het personage waardoor ze de lezer vertellen wat ze meemaken en voelen. Dit houdt het tempo lekker in het verhaal zodat het aangenaam weg leest. Beetje bij beetje worden dingen steeds duidelijker waarbij je blijft nadenken over de achterliggende gedachte bij het ongeval.

Niet alle hoofdstukken zijn gericht op het ongeval of bij het verleden niet direct te linken aan de reden waarom dingen hebben plaats gevonden. Dit zorgt voor een ontspannen vertelling waarin je je als lezer in de situatie kunt inleven. Het veroorzaakt spijtig genoeg ook een lage spanningsboog omdat het geheel wat op de vlakte blijft.

Goede buren is een vermakelijk boek dat vlot leest. Ondanks dat er geen sprake is van veel spanning en de omgeving helaas niet erg visueel is gemaakt is het zeker een boek dat leuk is om te lezen. Er had voor mijn gevoel alleen veel meer in gezeten.