Interessante inkijk in een hoofd

Steffie Verstappen maakt met Dit is wat ik je zeg haar debuut in de literatuur. Ze schrijft over complexe relaties tussen mensen. Haar stijl is rauw en eerlijk, waardoor haar verhalen diep onder de huid kruipen. Verstappen weet de nuances van liefde, verlies en zelfontdekking op een manier te verwoorden die zowel confronterend als troostend is.

In Dit is wat ik je zeg volgen we een vrouw die dacht dat haar leven perfect was—totdat ze op de telefoon van haar man kijkt en ontdekt dat hij al jaren een affaire heeft. Haar zorgvuldig opgebouwde wereld stort in, en om grip te krijgen op haar gevoelens begint ze te schrijven. Niet aan haar man, maar aan de minnares. Wat volgt is een emotioneel geladen afscheidsbrief aan haar huwelijk, waarin ze haar pijn, woede en onzekerheid onder woorden brengt. Terwijl haar gezin langzaam uit elkaar valt, probeert ze haar leven opnieuw vorm te geven en haar eigen identiteit terug te vinden.

Verstappen heeft een directe en indringende schrijfstijl. Haar woorden snijden diep en laten de lezer niet onberoerd. Ze schrijft dicht op de huid, waardoor je als lezer bijna fysiek de emoties van de hoofdpersoon voelt. De hoofdpersoon blijft naamloos, wat haar verhaal des te universeler maakt. Iedereen kan zich in haar wanhoop en zoektocht naar houvast herkennen. De minnares, hoewel slechts indirect aanwezig, speelt een cruciale rol in de emotionele ontwikkeling van het hoofdpersonage. De manier waarop Verstappen de dynamiek tussen de bedrogen vrouw en haar eigen gedachten uitwerkt, maakt het boek intens en meeslepend. Het biedt een interessante inkijk. Echter mis ik een beetje flow in het verhaal; een vleugje spanning, iets wat mijn nieuwsgierigheid prikkelt. Dit ontbrak wat waardoor het verhaal wat monotoon is met momenten.

Een rauw en eerlijk verhaal over verlies, liefde en de zoektocht naar jezelf. Dit is wat ik je zeg is een boek dat je raakt en je nog bijblijft.