Eens je in het verhaal zit....laat het je niet meer los!

Texas, Tessa Cartwright 16 jaar wordt op een akker gevonden, samen met de lichamen van drie ander slachtoffers. Vanaf die dag krijgt ze de bijnaam "Black-Eyed Susan" de bloemen die groeiden op de vindplaats van de meisjes. Ze was de enige overlevende van een seriemoordenaar, die ze monster noemt. 32 uur van haar leven is ze kwijt, geen herinneringen, geen idee wie de seriemoordenaar is. Ze krijgt wel veel steun van haar hartsvriendin Lydia.
Twintig jaar later zit de seriemoordenaar nog altijd in de dodencel. Dan vindt ze vers geplante Black Eyed Susans (bloemen) aan haar huis. Terwijl haar leven verder ging, vecht ze nog altijd tegen de demonen en angst. Haar besef komt dat misschien de verkeerde opgesloten zit, volgt het monster haar nog?

Je kan dit boek meer een opbouwende psychologische thriller noemen met een plot dat ik niet zag aankomen. In het begin had ik echt wel wat moeilijkheden om in het verhaal te komen, maar eens je in het verhaal zit, noem ik dit een sneltrein. Korte hoofdstukken maar zeer duidelijk, je kijkt door de ogen van Tessie als 16-jarige en Tessa in het heden. De auteur heeft een duidelijk beeld neergeschreven over het hoofdpersonage, haar pijn, angst, het beeld wat de pers bracht en dit in een geraffineerd jasje.