Een debuut met een boodschap!

In de debuutroman van Thomas Van der Meer (1986) wil de auteur zeker geen autobiografisch verhaal vertellen, de auteur wou een verhaal vertellen over het idee dat je als mens weinig invloed hebt op hoe mensen naar je kijken. De hoofdpersoon krijgt op verschillende momenten in zijn leven een andere identiteit. Eerst is hij voor de buitenwereld een heteroseksuele vrouw. Daar horen bepaalde aannames bij. Daarna wordt hij gezien als transseksueel, en ten slotte als man of homoseksuele man.

*Thomas werd geboren met een andere naam in een ander lichaam. Als meisje kiest hij zelf zijn naam en haar lichaam is nooit het hare geweest. Na jaren worstelen neemt Thomas de beslissing om in transitie te gaan. De reacties van de buitenwereld zijn zeer verschillend van nieuwsgierigheid tot afschuw. Na een lange weg besluit Thomas om een nieuwe weg in te slagen, een nieuw appartement in een stad waar hij niemand kent en een nieuwe job. Blijven de vooroordelen Thomas volgen en hoef je telkens jezelf te verantwoorden?

Het verhaal wordt op een zeker verslaggevende manier verteld, op een simpele manier en op een eenvoudige bewoording. Vanaf het begin voel je tussen de humor en het sarcasme een zweem van droefheid hangen. Toch zitten hier wat schoonheidsfouten in, het is zeker geen uitgediept verhaal wat ik wel spijtig vond, ik vond het een verkeken kans van de auteur. De bijpersonages blijven wat vlak op de achtergrond, en verdwenen ook snel van het decor. Daardoor bleef ik als lezer een beetje op mijn honger zitten. Toch een boodschap van de auteur naar zoveel mensen met vooroordelen en blijft dit kleine boekje de lezer wel boeien op zijn eigen humoristische manier.