291

Recensie van:
291
Auteur :
Gert Erauw
Gert Erauw, geboren in 1965 in Antwerpen en jurist van opleiding, vond zijn roeping in de literaire wereld na een internationale carrière in de strategische marketing. Na zijn verhuizing naar Bourgondië in 2008, en na dertien jaar eigenaar te zijn geweest van een Bed & Breakfast in de regio, heeft Gert Erauw zich volledig toegelegd op het schrijverschap. Zijn eerdere werk, in de regel een verkenning van het absurde en het vacuüm van het bestaan, heeft lof en erkenning ontvangen, zoals een nominatie voor de Hercules Poirotprijs in 2014 en recensies op Knack.be, Monkey.com, enz. Naast schrijver is Gert vader van twee en gepassioneerd door geschiedenis en literatuur, bij voorkeur genoten met een goed glas wijn.
Wijze van lezen:
Recensie-exemplaar paperback en E-book ontvangen van uitgeverij Hartklopper in ruil voor mijn recensie en deelname aan de blogtour
Uitgeverij:
Hartklopper
Genre:
Psychologische thriller
Cover en flaptekst:
Een deur met daarop nummer 291 staat op een kier. Binnen een glimp licht. Verder zwarte blauwachtige duisternis. Een intrigerende cover. Wie of wat zit erachter deze deur?
Een wervelende een achtbaan rit gelijkende flaptekst.
De auteursfoto en informatie vind ik een waardevolle toevoeging.
Mooie tekst:
There is more to the picture than meets the eye.’
Neil Young
291 is een psychologische thriller waarin de verhoudingen binnen een familie op scherp komen te staan en waarin morele grenzen er uiteindelijk niet meer toe doen als het eigenbelang te groot wordt.
Quote:
Het resonerende getik was opgehouden, Hortense Van Kleef was tot stilstand gekomen. Enkel het onnozele gesmak van een babymondje aan een tepel ontsierde de stilte.
‘Zeg het maar Hortense,’ fluisterde de pastoor welwillend.
‘Dit is je reinste godslastering, mijnheer pastoor!’
Om haar woorden kracht bij te zetten, markeerde ze elke lettergreep met een venijnige tik van de stok op de tegels.
De geestelijke zette enkele passen in de richting van de kerststal.
‘Marianne – want zo heette Maria in het dagelijkse leven – kan je alsjeblieft met je lieve kind de kerk verlaten?’
Maria stond sikkeneurig op, snauwde de priester toe dat ze haar kind dan wel in de ijzige decemberkou zou zogen, trakteerde Hortense op een vernietigende blik, drukte de baby ostentatief tegen de blanke borst en marcheerde het middenschip door alsof ze het majorettekorps voorging. Halverwege het gangpad kruiste haar blik die van een keurig heerschap dat op zijn bankje ongedurig met de benen wiebelde.
‘Zo kan het godverdomme niet langer,’ hoorde ze de man in het keurige bruine pak mompelen en ze begreep dat zijn gefoeter niet haar maar het kribbige wijf aan het koor betrof.
Met een voldane glimlach stapte ze de kerk uit.
De stemming onder de kerkgangers was verdeeld. Sommigen waren verbolgen om het botte optreden, anderen geamuseerd omdat er met de oude heks altijd wat te beleven viel.
Het verhaal:
Hortense Van Kleef heeft God gezien en sindsdien boeten haar kinderen voor de zonden die ze beging door hen op de wereld te zetten. Ze doet dat met devote bezetenheid, en omdat de weduwe op het familiefortuin zit, slikt haar nageslacht haar grillen. Maar wanneer de weduwe besluit om naar Zorgresidentie Ochtenddauw te verhuizen en de rekening door te schuiven naar haar kinderen, vragen zij zich af of er geen betere oplossing bestaat. Een onschuldige vraag en meteen het begin van een helse rit bergafwaarts. 291 is een psychologische thriller die het mes erin zet en bewijst dat morele principes een mens verheffen. Tot ze dat niet meer doen.
Mijn leesbeleving :
De Onverschilligen:
Eerder las ik van Gert Erauw het boek De Onverschilligen. Een diepgelaagde psychologische thriller die je tijdens en na het lezen niet loslaat.
Personages:
De setting qua personages is in deze psychologische thriller anders en ook hun opus operandi en hun onderlinge relaties tot elkaar.
Hortense:
Je verwacht bij gelovige mensen een empatische, gulle en warme inborst. Maar wat je krijgt is een wolf in schaapskleren waar de duivel zelf in schuilt. Steken onder water die geen speldenprikken zijn maar diepe steken met blijvende pijn die door ettert en schrijnt. Geen erbarmen, geen luisterend oor of een schouder om op uit te huilen. Een giftige tong, blikken die zouden kunnen doden en een voorkomen dat gehoorzaamheid afsmeekt.
Devoot en diepgelovig zijn en dat ook verwachten van hen die zijn ontsproten in haar “levenstuin”. Hortense ziet haar kinderen echter niet als weelderige bloemen of stevig verankerde bomen maar als onkruid en hinderlijke takken.
Het liefst snoeide ze alles kort en plukte ze de tuin kaal alles voor uiterlijke schijn. Je voelt als lezer de gevoelens van woede, haat, onmacht en de angst dat hun hele leven overwoekerd raakt met de zware last die hun moeder symboliseert. Dan is Hyacinth Bucket nog prettig in de omgang.
Georges:
De oudste zoon en directeur van het familiebedrijf. Getrouwd met Birgit en papa van twee kinderen. In het bezit van een levendige binnenwereld waar zijn ideale leven zich uitstippelt. Georges stond niet vooraan toen durf en daadkracht werden uitgevonden.
Roxanne:
Bon vivant pur sang. Zelfstandig galeriehoudster en kunstkenner.
Eet graag van twee walletjes. Het liefst op financieel gebied. Verblijft graag in hogere sferen om de dagelijkse werkelijkheid te ontvluchten.
Marvin:
De jongste zoon al was hij eens een tweeling met broer Benjamin.
Helpt Roxanne door kunst “na te tekenen”. Verdoofd zichzelf graag met geestverruimende middelen. Hevig verliefd op zijn schoonzus.
Fanny:
Weduwe van Benjamin. Persoonlijk verzorgster van Hortense. Haar liefde kruipt waar het niet gaan kan. Of cupido erin slaagt haar succesvol te koppelen?
291:
Een mysterie.
De personages zijn gedetailleerd uitgewerkt. De dialoog die zij met elkaar aangaan is diepgaand en continu satirische humor, scherpe observaties en uitingen van gevoelens. De personages maken een duidelijke ontwikkeling door.
De belevingswereld van de personages wordt afgewisseld met het mysterie rondom 291.
Daardoor blijf je geboeid en gefascineerd door lezen. De humor is bijtend en tragisch. De onderlinge verhoudingen staan dan weer op scherp en samenwerkend met een doel voor ogen. Om daarna als een zeepbel uiteen te spatten.
Dan ontstaan er onderlinge bondjes die alles in een ander daglicht zetten. De onderlinge strijd die ontstaat is vol verbittering, achterdocht, strijden voor eigen lijfsbehoud, leugens die doelgericht worden toegepast.
Passie waar de vonken vanaf spatten, ambities die op niets uit lopen, vroomheid tot in de puntjes om maar een juist beeld te laten zien, alles voor het familiebedrijf en de juiste contacten, verlangen naar het grote schip met geld om op het moment suprême te beseffen dat het reeds lang geleden is uitgevaren naar onbekende horizon.
Als de personages oog in oog komen te staan met hun ergste nachtmerrie wordt duidelijk wie er aan het langste eind trekt. Maar kunnen de gemaakte kluwen van leugens en waarheid nog uit elkaar gehaald worden of blijft alles een mysterie.
Een plot die ik niet had verwacht maar die jezelf laat reflecteren en nadenken.
Mijn mening:
Ik geef 5 sterren.
Ik houdt van de schrijfstijl van Gert Erauw; beeldend en krachtig. Personages die levensecht en gedetailleerd zijn uitgewerkt. Die een boeiende dialoog met elkaar aangaan en een ontwikkeling doormaken.
Een setting waar je u tegen zegt.
Een sfeer die mysterieus, macaber, duister, frivool, hoopgevend en dan weer dreigend is.
Ik lees graag meer boeken van Gert Erauw.