Lezersrecensie
De strijd van de steenhouwer
Recensie van:
De strijd van de steenhouwer
Een tijdreis naar middeleeuws Amsterdam
Auteur :
Mirjam Molenaar
Mirjam Molenaar begon haar carrière als beeldhouwer en werkte ruim twintig jaar in het voortgezet onderwijs. Gedreven door haar fascinatie voor zowel jonge mensen en identiteitsontwikkeling als voor oude ambachten, onthult ze in dit boek de geheimen van de Nieuwe Kerk in een hard en mystiek Amsterdam.
Wijze van lezen:
Recensie-exemplaar paperback ontvangen van uitgeverij Sam Northerlake en de auteur in ruil voor mijn recensie.
Uitgeverij:
Sam Northerlake
Genre:
Young Adult fictieve historische roman
Geschikt vanaf 15 jaar
Cover en flaptekst:
Een adembenemend mooie illustratie van het aangezicht van Amsterdam uit lang vervlogen tijd. Als ik in mijn vingers zou knippen dan komt de illustratie tot leven.
De flaptekst is nieuwsgierig makend en nodigt tot lezen uit.
De auteursfoto en informatie vind ik een waardevolle toevoeging.
Het verhaal:
De nieuwsgierige Mare belandt tot haar schrik in 15e-eeuws Amsterdam. Haar problemen in de 21e eeuw worden van het ene op het andere moment overschaduwd door een harde strijd om het bestaan. Toch laat ze zich niet uit het veld slaan. Ze ontdekt de jonge stad, ontmoet koppige koopmannen, een scheepsbouwer, een sterke waardin én een getalenteerde beeldhouwer. Met een eigenzinnige bouwmeester werkt ze mee aan de Nieuwe Kerk. Hij laat haar zien wat de strijd van de steenhouwer inhoudt.
Mare zoekt antwoorden. Hoe ontdek je wie je bent en wat je moet doen? Welke rol speelt de omgeving? Hoe blijf je trouw aan jezelf? Wat is liefde? Geleidelijk vindt ze haar weg in een onbekende wereld, maar dan raakt ze verstrikt in de Hoekse en Kabeljauwse twisten.
Quote:
Pagina 160/161:
Hij heeft vertrouwen in haar. Misschien kan ze bouwmeester worden als Rutger van Kampen haar helpt! Met een stralend gezicht en een enorme glimlach zegt ze: ‘Dank u wel!’ Rutger wuift de dankbetuiging weg. ‘Ach weer je, jij bent gewoon geen steenhouwer. Je kunt het wel leren, maar je bent het niet. Jij bent net als ik vroeger. Je vraagt iedereen de hemd van ’t lijf en je rent alles af om te zien hoe het inelkaar zit. Ik zie mezelf!’ Mare voelt een blos opkomen. ‘En toch,’ zegt Rutger met een glimlach, ‘zijn we allemaal steenhouwers als we jong zijn.’ Hij maakt een breed gebaar met zijn armen, alsof hij álle jongeren wil omvatten. Allemaal steenhouwers? Nu snapt Mare eraan niets meer van. Rutger klopt op één van de gekrulde kraagstenen bij de deur. Mare begrijpt het nog steeds niet. Is hij zijn verstand aan het verliezen? ‘Kom,’ zegt Rutger, ‘ik laat het je zien.’ Hij loopt de werkruimte uit en struinen met Mare en Joppe achter zich aan door de restanten van het werk van de dag. Bij Fulco’s beeld houdt hij stil. Het Mariabeeld staat er. Nu de geluiden van de dag verstomd zijn en het stof is neergedaald ontworstelt Maria zich aan haar stenen omhulling. ‘Kijk,’ zegt Rutger wijzend op het half uitgehouwen beeld, ‘dit ben jij.’ Mare kijkt hem vertwijfeld aan. Rutger gebaart naar alle grote en kleine brokken steen die op de grond liggen. ‘Alles wat je eerder hebt gedaan, dat waren deze brokken steen. Ze moesten weggehouwen worden om te de kern te komen.’ Hij klopt met zijn hand op een in detail uitgewerkte hand van het Mariabeeld. ‘Die brokstukken heb je weg moeten houwen, anders kon je nooit vinden wat erin zit. Zonder al dat werk was je nooit gekomen waar je nu bent. Je hebt er strijd voor moeten leveren, de strijd van de steenhouwer.’ Mare glimlacht. Nu begrijpt ze wat hij bedoelt. Ze houwt zichzelf uit door dingen te proberen en te verwerpen. ‘Je bent nog maar een beginner.’ zegt Rutger. ‘Toch weer je nu wél wat jouw vorm gaat worden. Jij wordt bouwmeester, ook al ben je er nog lang niet.’ Mare glimlacht om de metafoor. Rutger is niet gek. Hij heeft zojuist de kern blootgelegd van alles waar ze jarenlang mee bezig is geweest. Ze zit er al in, je hoeft haar er alleen maar uit te houden. Fulco’s woorden. Natuurlijk! Je kunt er niet iets uitbouwen wat er niet al in zit. De bouwmeester zat altijd al in haar, alleen zag ze het nog niet. Je moest dingen proberen, grote brokken weghouwen, daarna kleinere snipperdag om zo tot de kern te komen.
Mijn leesbeleving:
De wijze waarop Mirjam Molenaar de middeleeuwen tot leven brengt in dit boek is fenomenaal. Ik volgde hoofdpersonage Mare op haar avontuur in het 15e eeuwse Amsterdam. Ik keek door haar ogen naar hoe zij deze tijd ervoer. Ik voelde, proefde, rook en hoorde alles wat zij ook ervoer.
Historische feiten die uitgekristalliseerd zijn in een verhaal dat zo tast en voelbaar is. Dit verhaal volgt daadwerkelijk het tempo dat Mare eraan geeft. De aanvankelijke verbijstering en verbazing over de tijdsprong, het wennen en zich aanpassen het is echt en zeer geloofwaardig.
Tevens leer je veel over de Nederlandse en Vlaamse geschiedenis. Je kijkt mensen in de ogen waarvan sommigen daadwerkelijk hun voetstappen achter hebben gelaten op onze aarde. Je leert de herkomst en betekenis van namen die je wel kende maar nu kom je tot de kern.
De levensovertuiging en levensomstandigheden van die tijd zijn huiveringwekkend en hartverscheurend. De rangen en standen in de samenleving. Gelukkig bezitten we nu meer kennis en kunde. Maar het is geweldig hoe twee tijdsbeelden zich tot elkaar verhouden en van elkaar leren. Met passie, hartstocht en gedrevenheid. Sommige personages wil je voor altijd vasthouden en andere zie je liever verdwijnen.
Toch vormen beide kampen: goed en barmhartig en slecht en egoïstisch het decor van dit verhaal. Mede doordat het naast beeldend zo filmisch over komt onthoud je het verhaal tot in detail. Omdat je benieuwd blijft naar de ontdekkingen en avonturen van Mare in een tijd van lang geleden en wilt weten hoe zij zich redt blijf je geboeid doorlezen.
Spanning die je op het randje van de bank doet zitten. Angstzweet dat je de ijskoude rillingen bezorgd. Reizen in de tijd die zijn gelijke niet kent. Een uniek, informatief, leerzaam, meeslepend, hartstochtelijk, meedogenloos, passioneel, hartverscheurend, inzichten gevende verhaal.
Een magistraal plot met een prachtig staartje.
Mijn mening:
Ik geef 5 sterren.
Het verleden ontwaakt en herleeft door de ogen van de vijftienjarige Mare. Beeldend, filmisch, tast en voelbaar in alle facetten.
Gedetailleerd uitgewerkte personages. Duidelijk aangegeven welke historische bestaan hebben en welke ontsproten zijn aan de fantasie van de schrijfster.
Ik lees en recenseer in de toekomst graag meer boeken van Mirjam Molenaar. Wat een schrijftalent.
De strijd van de steenhouwer
Een tijdreis naar middeleeuws Amsterdam
Auteur :
Mirjam Molenaar
Mirjam Molenaar begon haar carrière als beeldhouwer en werkte ruim twintig jaar in het voortgezet onderwijs. Gedreven door haar fascinatie voor zowel jonge mensen en identiteitsontwikkeling als voor oude ambachten, onthult ze in dit boek de geheimen van de Nieuwe Kerk in een hard en mystiek Amsterdam.
Wijze van lezen:
Recensie-exemplaar paperback ontvangen van uitgeverij Sam Northerlake en de auteur in ruil voor mijn recensie.
Uitgeverij:
Sam Northerlake
Genre:
Young Adult fictieve historische roman
Geschikt vanaf 15 jaar
Cover en flaptekst:
Een adembenemend mooie illustratie van het aangezicht van Amsterdam uit lang vervlogen tijd. Als ik in mijn vingers zou knippen dan komt de illustratie tot leven.
De flaptekst is nieuwsgierig makend en nodigt tot lezen uit.
De auteursfoto en informatie vind ik een waardevolle toevoeging.
Het verhaal:
De nieuwsgierige Mare belandt tot haar schrik in 15e-eeuws Amsterdam. Haar problemen in de 21e eeuw worden van het ene op het andere moment overschaduwd door een harde strijd om het bestaan. Toch laat ze zich niet uit het veld slaan. Ze ontdekt de jonge stad, ontmoet koppige koopmannen, een scheepsbouwer, een sterke waardin én een getalenteerde beeldhouwer. Met een eigenzinnige bouwmeester werkt ze mee aan de Nieuwe Kerk. Hij laat haar zien wat de strijd van de steenhouwer inhoudt.
Mare zoekt antwoorden. Hoe ontdek je wie je bent en wat je moet doen? Welke rol speelt de omgeving? Hoe blijf je trouw aan jezelf? Wat is liefde? Geleidelijk vindt ze haar weg in een onbekende wereld, maar dan raakt ze verstrikt in de Hoekse en Kabeljauwse twisten.
Quote:
Pagina 160/161:
Hij heeft vertrouwen in haar. Misschien kan ze bouwmeester worden als Rutger van Kampen haar helpt! Met een stralend gezicht en een enorme glimlach zegt ze: ‘Dank u wel!’ Rutger wuift de dankbetuiging weg. ‘Ach weer je, jij bent gewoon geen steenhouwer. Je kunt het wel leren, maar je bent het niet. Jij bent net als ik vroeger. Je vraagt iedereen de hemd van ’t lijf en je rent alles af om te zien hoe het inelkaar zit. Ik zie mezelf!’ Mare voelt een blos opkomen. ‘En toch,’ zegt Rutger met een glimlach, ‘zijn we allemaal steenhouwers als we jong zijn.’ Hij maakt een breed gebaar met zijn armen, alsof hij álle jongeren wil omvatten. Allemaal steenhouwers? Nu snapt Mare eraan niets meer van. Rutger klopt op één van de gekrulde kraagstenen bij de deur. Mare begrijpt het nog steeds niet. Is hij zijn verstand aan het verliezen? ‘Kom,’ zegt Rutger, ‘ik laat het je zien.’ Hij loopt de werkruimte uit en struinen met Mare en Joppe achter zich aan door de restanten van het werk van de dag. Bij Fulco’s beeld houdt hij stil. Het Mariabeeld staat er. Nu de geluiden van de dag verstomd zijn en het stof is neergedaald ontworstelt Maria zich aan haar stenen omhulling. ‘Kijk,’ zegt Rutger wijzend op het half uitgehouwen beeld, ‘dit ben jij.’ Mare kijkt hem vertwijfeld aan. Rutger gebaart naar alle grote en kleine brokken steen die op de grond liggen. ‘Alles wat je eerder hebt gedaan, dat waren deze brokken steen. Ze moesten weggehouwen worden om te de kern te komen.’ Hij klopt met zijn hand op een in detail uitgewerkte hand van het Mariabeeld. ‘Die brokstukken heb je weg moeten houwen, anders kon je nooit vinden wat erin zit. Zonder al dat werk was je nooit gekomen waar je nu bent. Je hebt er strijd voor moeten leveren, de strijd van de steenhouwer.’ Mare glimlacht. Nu begrijpt ze wat hij bedoelt. Ze houwt zichzelf uit door dingen te proberen en te verwerpen. ‘Je bent nog maar een beginner.’ zegt Rutger. ‘Toch weer je nu wél wat jouw vorm gaat worden. Jij wordt bouwmeester, ook al ben je er nog lang niet.’ Mare glimlacht om de metafoor. Rutger is niet gek. Hij heeft zojuist de kern blootgelegd van alles waar ze jarenlang mee bezig is geweest. Ze zit er al in, je hoeft haar er alleen maar uit te houden. Fulco’s woorden. Natuurlijk! Je kunt er niet iets uitbouwen wat er niet al in zit. De bouwmeester zat altijd al in haar, alleen zag ze het nog niet. Je moest dingen proberen, grote brokken weghouwen, daarna kleinere snipperdag om zo tot de kern te komen.
Mijn leesbeleving:
De wijze waarop Mirjam Molenaar de middeleeuwen tot leven brengt in dit boek is fenomenaal. Ik volgde hoofdpersonage Mare op haar avontuur in het 15e eeuwse Amsterdam. Ik keek door haar ogen naar hoe zij deze tijd ervoer. Ik voelde, proefde, rook en hoorde alles wat zij ook ervoer.
Historische feiten die uitgekristalliseerd zijn in een verhaal dat zo tast en voelbaar is. Dit verhaal volgt daadwerkelijk het tempo dat Mare eraan geeft. De aanvankelijke verbijstering en verbazing over de tijdsprong, het wennen en zich aanpassen het is echt en zeer geloofwaardig.
Tevens leer je veel over de Nederlandse en Vlaamse geschiedenis. Je kijkt mensen in de ogen waarvan sommigen daadwerkelijk hun voetstappen achter hebben gelaten op onze aarde. Je leert de herkomst en betekenis van namen die je wel kende maar nu kom je tot de kern.
De levensovertuiging en levensomstandigheden van die tijd zijn huiveringwekkend en hartverscheurend. De rangen en standen in de samenleving. Gelukkig bezitten we nu meer kennis en kunde. Maar het is geweldig hoe twee tijdsbeelden zich tot elkaar verhouden en van elkaar leren. Met passie, hartstocht en gedrevenheid. Sommige personages wil je voor altijd vasthouden en andere zie je liever verdwijnen.
Toch vormen beide kampen: goed en barmhartig en slecht en egoïstisch het decor van dit verhaal. Mede doordat het naast beeldend zo filmisch over komt onthoud je het verhaal tot in detail. Omdat je benieuwd blijft naar de ontdekkingen en avonturen van Mare in een tijd van lang geleden en wilt weten hoe zij zich redt blijf je geboeid doorlezen.
Spanning die je op het randje van de bank doet zitten. Angstzweet dat je de ijskoude rillingen bezorgd. Reizen in de tijd die zijn gelijke niet kent. Een uniek, informatief, leerzaam, meeslepend, hartstochtelijk, meedogenloos, passioneel, hartverscheurend, inzichten gevende verhaal.
Een magistraal plot met een prachtig staartje.
Mijn mening:
Ik geef 5 sterren.
Het verleden ontwaakt en herleeft door de ogen van de vijftienjarige Mare. Beeldend, filmisch, tast en voelbaar in alle facetten.
Gedetailleerd uitgewerkte personages. Duidelijk aangegeven welke historische bestaan hebben en welke ontsproten zijn aan de fantasie van de schrijfster.
Ik lees en recenseer in de toekomst graag meer boeken van Mirjam Molenaar. Wat een schrijftalent.
1
1
Reageer op deze recensie
Meer recensies van Boekenpearls76
Gesponsord
Een verborgen verleden, drie generaties vrouwen en een Siciliaans decor vol geheimen: Als bittere sinaasappels is dé Italiaanse succesroman die je niet loslaat.
