De verloren zuurgeest

Recensie van:
De verloren zuurgeest
Welkom in de binnenwereld
Auteur :
Joshua Toonen (1992) geboren in Cuijk, woont hedendaags samen met zijn vrouw, zoon en hond in een rustig dorpje in Limburg, waar ze omringd worden door natuur. Dit geeft Joshua alle innerlijke rust die hij nodig heeft om helder te kunnen denken en zo zijn eigen wereld te creëren voor zijn boeken.
Wijze van lezen:
Recensie-exemplaar ontvangen van uitgeverij Boekscout in ruil voor mijn recensie.
Uitgeverij: Boekscout
Genre: young adult
Cover en flaptekst:
Een rood roze gloed schijnt door wat een gat lijkt te zijn. Gebouwen zie ik. Sommige verwoest. Een silhouet loopt tussen de brokstukken. Wat is dit? De cover wekt mijn nieuwsgierigheid.
Een mysterieuze maar ook nieuwsgierig makende flaptekst.
Quote:
Proloog pagina 7:
De lucht kleurt zwart, zo donker als de nacht en het voelt koud, terwijl de zon begint te branden op mijn huid. Mijn huid kleurt rood als een kreeft en ik besef dat ik me snel moet verschuilen; ondanks de kou en de plotselinge donkere lucht, brandt de zon feller dan ooit. Snakkend naar adem proef ik een rare smaak in mijn mond, framboos, of in ieder geval iets wat daarop lijkt, ik proef het lichtjes en de geur van alcohol overweldigt me. Snel kruip ik onder een grote auto die geparkeerd staat op de parkeerplaats, een pick-uptruck waar ik maar net onder pas. Verscholen voor de zon, maar de krappe ruimte tussen de auto en het asfalt voelt absoluut niet comfortabel. Het asfalt lijkt almaar warmer te worden tot het begint te scheuren, de barsten lopen tot aan het vliegveld dat zich bevindt aan de andere kant van de parkeerplaats, waarna de ruiten springen en het pand begint te verzakken. Mensen rennen het gebouw uit en ik zie ze verbranden, levend verbranden. Ik probeer kalm te blijven in de hoop dat dit snel voorbijgaat, maar ademen wordt met de minuut zwaarder en bij die gedachte wordt het zwart voor mijn ogen.
Mooie tekst:
Pagina 131:
Jouw leven, jouw wereld, jouw dimensie. Ieder leeft in zijn eigen universum, na de dood gaat dat leven door, je wordt gemist in een ander zijn wereld, maar het jouwe gaat door totdat je herboren wordt. Dat geldt voor eenieder, dat is het multiversum, iedere ziel zijn eigen leven, zijn eigen visie, zijn eigen wereld. Na de dood gaat het leven door, want een ziel gaat niet dood. Dit is jouw universum, jouw leven, jouw dimensie, jouw wereld. Maak er het beste van.
Het verhaal:
De man die haar vader zegt te zijn, vraagt de jonge en onzekere Kristi om hem op te komen zoeken in IJsland. Een rampzalige reis begint waarin de wereld om haar heen langzaam verandert.
Kristi strandt op een vreemd eiland, waar ze David leert kennen. Hij stuurt haar naar een nieuwe, tropische aarde. Kristi probeert daar de weg terug naar huis te vinden, onderweg komt ze allerlei vreemde figuren tegen, maar ook maakt Kristi een aantal nieuwe vrienden. Alleen zij kan de bevolking helpen, maar alles wat ze wil is haar oude leven terug.
Mijn leesbeleving:
De proloog trok mij gelijk het verhaal in. Ik rook, proefde, hoorde en zag hetzelfde als Kristie. Ik nam haar gedachten en gevoelens over. Ik zag de wereld door haar ogen. In haar levensverhaal, en dan het puber gedrag; van ik heb het zo zwaar ik lig op de bank met mijn mobiel en kan mijn mama niet helpen met de huishouding herkende ik mijn 17 jarige dochter. Zeer treffend omschreven.
Ik hield mijn moederhart meerdere malen vast bij dingen die Kristie online deed. Ik kon de onrust, de angst voelen in mijn lijf omdat je zo intens van je kind houdt dat je het altijd wilt beschermen. Gelukkig gaf Kristie openheid van zaken. En bleek haar meest recente contact een geschenk uit de hemel.
Doordat de personages gedetailleerd uitgewerkt zijn en de schrijfstijl beeldend is was ook dit zeer tastbaar beschreven. Alsof ik ernaast stond. Tevens gingen de personages continu de dialoog met elkaar aan. Versterkten ze elkaar of haalden het slechtste naar boven op momenten dat dat allerminst gewenst was.
De keuze voor IJsland vond ik zeer geschikt: mysterieus, ruig landschap, spuitende geisers, vulkanen die nooit echt kunnen slapen. Als een kraakheldere dag die ineens kan wijzigen in een inktzwarte en uitzichtloze wereld. Hier werd het verhaal ook filmisch en kreeg het magie mee. De verbondenheid met Kristie bleef ook intact dankzij de gehanteerde ik-vorm.
Sommige gedeelten moest ik even herlezen om ze ten volle tot mij door te laten dringen. Maar als ik dan de betekenis van de woorden door liet dringen dan raakten ze me of zetten me tot nadenken aan.
De achterdocht; wie kun je vertrouwen en wie niet bleek van levensbelang te zijn. Ik bleef geboeid doorlezen omdat ik de clou wilde begrijpen. Na een wervelwind aan gebeurtenissen en avonturen kwam de plot. Ik vond de door de auteur gedane kwinkslag op het einde geweldig. Het gaf de plot nog meer cachet.
De epiloog die een futuristische blik schenkt vond ik indrukwekkend.
Ik ben best benieuwd hoe het Kristie verder blijft vergaan. Ze heeft indruk op me gemaakt.
Mijn mening:
Ik geef 5 sterren:
Een verhaal met een prima en duidelijke opbouw. Duidelijke titels boven de hoofdstukken. Een beeldende schrijfstijl die gaandeweg overgaat in een filmische en met magie overgoten stijl. Personages die gedetailleerd uitgewerkt zijn. Ze kwamen voor mijn ogen tot leven. Ik zag de wereld door hun ogen. Sommige personages zag ik liever verdwijnen en met andere bouwde ik een band op.
Kristie vond ik een jongedame met het hart op de juiste plek. Soms hield ik mijn hart vast als ze impulsief ergens indook of te goed van vertrouwen was. Maar toch werd ze ook iedere keer weer sterker van haar ervaringen.
Bedankt dat ik mee mocht doen met de blogtour Joshua Toonen en Boekscout.
Ik lees graag meer verhalen van deze auteur.