Sterrenduister

Recensie van:
Sterrenduister
Auteur :
Pam Hage
Pam Hage is een creatieve duizendpoot uit Nederland met een passie voor fantasy. Ze is een schrijver, illustrator en cosplayer. Haar debuut “Sterrenduister” heeft de manuscriptenwedstrijd van Uitgeverij Zilverspoor gewonnen en is begin dit jaar uitgegeven.
Waar fantasy belangrijk is voor haar hobby’s, speelt wetenschap juist een grote rol in haar werk. Pam heeft tijdens haar PhD onderzoek gedaan naar de Nederlandse kust. Ze werkt momenteel als geodata-analist bij een milieutechnisch adviesbureau, waar ze een groot deel van haar tijd besteedt aan het maken van kaarten.
www.pamhage.com
Wijze van lezen:
E-book ontvangen van uitgeverij Zilverspoor in ruil voor mijn recensie en deelname aan de blogtour georganiseerd door Natascha van Limpt.
Uitgeverij:
Zilverspoor
Genre:
Fantasy
Cover en flaptekst:
Een prachtige symfonie aan kleuren verschijnt er voor mijn ogen. Het heelal in al haar facetten. Een heldere ster aangeraakt door de vinger van een vrouw die op haar tenen lijkt te staan. Een man zit achter haar te lezen. Paars, lila, wit, okergeel, zwart vermengen met elkaar tot een schitterend geheel.
Quote:
‘Vooruit…’ Isra haalde de dop van de pen. De punt hing stil boven het papier.
Wat moest ze opschrijven?
2 3 5 7, begon ze mee, bij gebrek aan betere ideeën. Getallen geven rust. Afleiding van pijn, oneerlijkheid.
Ze blies haar adem langzaam uit. Wat een waardeloos stuk tekst. En Zayn wist zijn emoties te gieten in de vorm van een gedicht? Isra kreeg spontaan veel meer respect voor zijn vrijetijdsbesteding. Ze schreef stug door.
Pijn is opgekropt. Hij wil steken bij elke herinnering maar kan niet ontsnappen. Hij voelt donker in mij. Hij maakt me bang.
Haider had haar gevraagd het tegenovergestelde te doen. Schijn fel, lieve Isra. Niks kon schijnen wanneer er dikke muren omheen stonden. Ze voelde haar mentale verdediging verzwakken bij het denken aan zijn gezicht. Ze zag zijn ogen, voelde zijn huid.
De getallen dringen zich op. Ik negeer ze. Het gaat om hem. Ik denk aan hem.
Een traan viel op haar schrijfsel en kleurde het papier donker. Snel volgden er meer.
Mooie teksten:
Though my soul may set in darkness, it will rise in perfect light;
I have loved the stars too fondly to be fearful of the night.
The Old Astronomer to his Pupil, door Sarah Williams
Per aspera
Door strijd gebonden aan schaduw
Doorzetters in het hemellicht
Toekomst onzeker
Toevlucht ontwricht
Geen hulp voor de reizigers
Geen toeverlaat nog intact
Een verbinding kapot
Een wereld geknakt
Aanschouwing van de aarde
Aandacht voor het firmament
Ontsluierde lucht
Onheil bekend
De angst van de zoekenden
De nabijheid van het verre
Op vleugels des doods
Op weg naar de sterren
Ad astra
Het verhaal:
De sterren verdwijnen. Nog 51 dagen, en dan sterft ook de zon.
Vanachter haar telescoop ziet Isra de nachten donkerder worden. Haar waarschuwingen voor het naderende duister worden echter verre van serieus genomen door de leiders van haar land. De Verduistering brengt de Godin, zeggen ze, en de Godin brengt liefde en voorspoed. Maar in Isra's argumenten is er geen ruimte voor goddelijke krachten.
Haider is zich nauwelijks bewust van de strijd van zijn vrouw tegen de gevestigde orde. Zijn strijd is met zijn geheugen. Wat is tenslotte de waarde van het leven als je je er geen dag van kunt herinneren? Alleen mir houdt hem op de been. De bijna magische remedie heeft zowel zijn leven gered als genomen; iedereen die mir gebruikt, kan nooit meer zonder.
Wanneer Isra zich de woede van de volgelingen van de Godin op de hals haalt, slaat ze op de vlucht met haar man. Weg moeten ze van de bekende ivoren torens van de academische wereld. Weg van hun thuisland. Weg van het gevaar... Tot Haiders mir opraakt en hij de aandacht van de Godin trekt.
In een race tegen de klok probeert Isra het licht te beschermen. Schaduwen tekenen de ware aard van de Godin steeds scherper af, tot zelfs de wetenschap moet toegeven dat zij meer is dan een hersenspinsel.
Kennis sterft met het licht. De Verduistering komt.
Mijn leesbeleving:
Dit verhaal greep mij vanaf de eerste letter vast en moet mij niet meer los. Een wervelwind aan gebeurtenissen overspoelden me tijdens het lezen. De oneindigheid van het heelal, bekeek ik door de ogen van astronoom Isra en leerling Yasmin. Fascinerend en levensecht geschreven. Leerzaam maar ook beklemmend omdat de stralende sterren verdwijnen. De angst daarvoor voelde ik in mijn lijf en psyche.
Met personage Haider voelde ik een verbond. Ook ik heb te maken met geheugenverlies veroorzaakt door Niet Aangeboren Hersenletsel. Ik kon me zijn frustraties en het aftasten in een wereld waarin woorden hun betekenis telkens verliezen ongelooflijk goed voorstellen. Vaak wilde ik een arm om hem heen slaan. De liefde tussen Isra en Haider vond ik emotionerend en zo liefdevol. Maar ook een vat aan tegenstrijdigheden. Isra wetenschappelijk georiënteerd en verzwolgen door haar werk; ontdekkingen die de mensheid voor altijd kunnen wijzigen.
Harder die gedwongen leeft in het moment. Schrijft voor lijfsbehoud voordat de woorden en hun betekenis hem ontglippen. De danse macabre met Magere Hein continu ontwijkt door een magisch goedje in zijn bloedbaan, mir. Het zal hier een andere betekenis hebben maar in het Russisch betekent het vrede. Vrede in die zin dat pijn van gedachten en gebeurtenissen van Haider afglijden. Vrede als mir zijn wonden schoon maakt en hem weer heelt. Maar dan de sluimerende onafhankelijkheid. Die voelde ik heel sterk en de consequenties daarvan benamen me de adem.
Metaforische zinnen afgewisseld met, als je de betekenis van dit verhaal als een puzzel kloppend hebt gemaakt, met een hartverscheurende en gruwelijke waarheid.
De hoofdstukken die prettig leesbaar zijn, heden en verleden die moeiteloos in elkaar grijpen. Die mij als lezer voorzien van kennis en me het hoe en waarom duidelijk maken van dit verhaal.
Het aftellen duidelijk zichtbaar gemaakt boven ieder hoofdstuk maakt dat je geboeid door blijft lezen. Een armageddon die zijn weerga niet kent. Die je bevattingsvermogen te boven gaat en die je zintuigen op hun grondvesten doen trillen. Door de intens beeldende en filmische schrijfstijl bevond ik me in dit verhaal en was ik er deelgenoot van.
Naast tomeloze fascinatie en ontzag, mijn honger naar kennis van de wetenschappelijke observaties, de race tegen de klok, de afweging van voorkeuren en wat juist is of slecht bevat dit verhaal ook een ongekende dosis passie voor datgene waar je talent voor hebt, passie voor diegene die je met je hele hart en ziel liefhebt, passionele devotie voor een Godin dor jouw koestert in warmte, liefde en alles wat jij doet en zegt verwelkomt. Die je de soms keiharde werkelijkheid doet vergeten.
Maar door dit alles zie je de keerzijde van de verslavende devotie te laat. Gruwelijke, hartverscheurende, gitzwarte duistere, mensonterende gebeurtenissen die op je neer kletteren als een fikse hagelbui. En dan het besef is levenslange devotie het ultieme genot, het ontbreken van innerlijke en lijflijke pijn jezelf opofferen voor het grote geheel? Of is voelen en dan lijden en de kringloop volgen zoals die bedoelt is het beste? Dit verhaal toont al deze zijden in al haar uitersten en laat jezelf een keuze maken.
De personages zijn gedetailleerd uitgewerkt. Ze gaan de dialoog met elkaar aan. Ze maken een ontwikkeling door al lijkt er bij sommigen geen nieuws onder de horizon meer te bestaan, vastgeroeste perspectieven raken volledig ontwricht en vermengen zich en worden uiteindelijk gekneed tot een nieuwe visie en levensinzicht.
De weg daar naartoe vind ik grondig, diepgelaagd, kraakhelder en schitterend verwoord. Vanuit diverse visies ontvouwt het zich aan je. De plot is hartverscheurend maar ook vol betekenis.
De epiloog is nog verder verhelderend en laat alle verhaallijnen glashelder samen komen.
Mijn mening:
Ik geef 5 sterren.
Nooit eerder las ik een verhaal van Pam Hage. Maar dit verhaal heeft me volledig omvergeblazen en diep geraakt. Diep gevoelige en magische fantasy ontmoet verklarende wetenschap.
Laag voor laag wordt afgepeld tot de diepste kern bloot gelegd wordt en de waarheid en betekenis ervan zichtbaar wordt.
Een beeldende en filmische schrijfstijl met personages die je daadwerkelijk hoort, ziet en voelt. Dit verhaal beleef je met al je zintuigen. Van pure hartstocht naar pure horror en weer terug.
In de toekomst lees ik graag meer van Pam Hage. Ik ben fan. Wat een schrijftalent.
Ook de illustraties in dit E-book zijn van oogstrelende kwaliteit. Zij geven dit verhaal nog meer cachet.
Fantasy meets religion and real life in a blink of an eye.
Hartelijk dank dat ik mee mocht doen aan de blogtour Natascha van Limpt en uitgeverij Zilverspoor.