Tussen waken en slapen

Recensie van:
Tussen waken en slapen
Auteur :
Anika Riemens
Anika Riemens (28), assistent-accountant en boekenworm, woont in het Zeeuwse Terneuzen. Liefde voor lezen, verhalen en fantasie is haar met de paplepel ingegoten en al vanaf ze een pen kan vasthouden, vindt ze het leuk om verhalen te schrijven. Na enkele kortverhalen in verhalenbundels, komt met 'Tussen waken en slapen' haar droom uit om een eigen boek te publiceren.
Wijze van lezen:
Recensie-exemplaar ontvangen van uitgeverij Boekscout in ruil voor mijn recensie voor FB Boekentoer o.l.v. Attie Dotinga
Uitgeverij: Boekscout
Genre: novelle
Cover en flaptekst:
Een oog kijkt me indringend aan. Een grote scheur versplintert het mooie plaatje.
De flaptekst is mysterieus maar informerend.
De auteursfoto en informatie vind ik een toevoeging
Quote:
Proloog:
Pagina 5
Er was dit vreemd krakende geluid dat me altijd achtervolgde. Een geluid als piepkleine haarscheurtjes die langzaam hun weg zochten door brekend glas, uitgroeiend tot grove barsten. Het bekroop me wanneer ik alleen door een donkere straat liep en de schaduwen met mijn verbeelding speelden. Het volgde me tot in mijn dromen, waar het zich manifesteerde als mijn grootste kwelgeest. En het plaagde me wanneer ik sluimerde tussen waken en slapen, waarna ik met een schok overeind veerde in bed – om erachter te komen dat het geluid enkel in mijn eigen verbeelding weerklonk. Het was een echo,een resonantie uit het verleden, diee nooit helemaal verliet. Ook nu vulde het geluid de leegte waarin mijn bewustzijn zich bevond. Zacht, maar steeds harder en duidelijker. Alsof mijn geest zelf uit glas bestond, dat op het punt stond om te versplinteren. Maar dat gebeurde niet – dat gebeurde nooit. Het was de verwachting, de dreiging, die de beklemmende angst met zich mee droeg. Een koude rilling kroop over mijn armen en dat was het eerste teken dat ik begon te ontwaken. Snel daarna vervaagde het geluid uit mijn verleden en werd het vervangen door iets anders: het gedempte geluid van zware voetstappen. Het volgende wat tot me doordrong, was de scherpe pijn van touw dat in de gevoelige huid van mijn polsen sneed.
Mooie tekst:
Bron: achterflap:
‘Dit ging niet om mij. Dit ging om iets wat veel groter was – iets wat dertien jaar geleden in gang was gezet en nu mijn lot bepaalde.’
Het verhaal:
‘Dit ging niet om mij. Dit ging om iets wat veel groter was – iets wat dertien jaar geleden in gang was gezet en nu mijn lot bepaalde.’
De twintigjarige Sophia wordt wakker in een kelder – vastgebonden, gedrogeerd en met geen enkele herinnering aan hoe ze in de handen van haar gemaskerde ontvoerders is gevallen. Het enige wat ze weet, is dat ze moet ontsnappen. Terwijl ze een plan probeert te bedenken, zweeft ze op het randje tussen waken en slapen, waar hallucinaties zich verweven met de werkelijkheid. Als haar herinneringen terugkomen, kan ze niet langer ontkennen dat het verleden van haar familie onlosmakelijk verbonden is met het lot dat haar te wachten staat.
Mijn leesbeleving:
De proloog is gelijk al ijzingwekkend onder de huid kruipend spannend. Dit komt door de beeldende schrijfstijl en de gehanteerde ik-vorm. Ieder woord heeft effect op je zintuigen. De spanning verlaat je niet meer. De gevoelens en gedachten van Sophie werden de mijne waardoor ik alles nog intenser ervoer. Het was alsof ik door haar ogen de wereld bekeek zoas zij hem waarnam.
De overige personages zijn gedetailleerd uitgewerkt. Voor mij leefden ze. De scheidslijn tussen waarheid of niet is dun. Het is mar net hoe jij iets ervaart, voelt en beleeft van wat jij ziet. Hoe verwerk je dat psychisch en lichamelijk. Dat is heel persoonlijk.
Je gaat op reis door de diepste krochten van de geest en waarneming. Huiveringwekkend maar ook fascinerend. De sprongen in tijd en plaats worden duidelijk aangegeven. De interactie tussen de personages vond ik geloofwaardig. Ik bleef geboeid doordat ik het naadje van de kous wilde weten. De sfeer is beklemmend, macaber, zwart, onvoorspelbaar, dreigend.
Het oneindige lijden van Sophie voor gebeurtenissen uit een verleden wast zij geen schuld aan had was pijnlijk en vrat aan me. Ik had medelijden met Sophie. Toch vond ik haar ook een dappere en inventieve strijdster voor haar eigen vrijheid en de zoektocht naar antwoorden. Het boek heeft niet veel bladzijden maar dat maakt niet uit. Het bevat kracht, pit, vaart en nergens vliegt het uit de bocht. Dat vind ik bewonderingswaardig knap. In de finale raasden de gevoelens als een wervelwind door mij heen, benamen me de adem nadat ik dezelfde gevoelens en ervaringen als Sophie had.
En als je dan eindelijk het levenslicht weer opnieuw mag aanschouwen dan is daar verwarring, de optrekkende mist in je geest en waarneming, herinneringen die terugkomen en het gepuzzel of ze echt zijn of slechts waan. Opnieuw vertrouwen op je lijf en psyche. De epiloog is sterk. Het slot vraagt om een vervolg. Een weergaloos en gruwelijk goed geschreven novelle.
Mijn mening:
Ik geef 5 sterren.
Een sterke setting waarin angst, horror, spanning, mysterie, innovatie ten koste van wat ethisch verantwoord is hoogtij vieren. Een fysieke en psychische martelgang, een uitweg als een ondoordringbaar doolhof waarbij je afvraagt waar de sleutel ligt en je afvraagt of iemand het licht aan wil doe zodat je beter kunt zien. Zodat je kunt vinden wat nu diep verborgen lijkt in de diepste krochten van je psyche.
Een nagelbijtende finale met een epiloog die inslaat als een bom. Een slot dat vraagt om een vervolg.
Een novelle waarin je je afvraagt wie de kat is en wie de muis. Niets is wat het lijkt, eerdere zekerheden verdwijnen en laten je gedesillusioneerd achter. Je lotsbestemming die je inhaalt. IJzersterk verwoord en voelbaar tot in iedere vezel van je lijf.
Ik lees graag meer van Anika Riemens.