Lezersrecensie
Opnieuw de mooiste plek op aarde
Na het lezen van het eerste deel was ik al verkocht, maar nu helemaal. Dit tweede deel is zo mogelijk nog ontroerender dan het eerste deel en dat vond ik zo mooi.
De vader van Tess is door ziekte niet in staat zelf zijn volkstuin op De Groene Meander te verzorgen en hij vraagt zijn dochter Tess of zij dit – hopelijk tijdelijk – voor hem kan doen. Tess zit daar absoluut niet op te wachten. Jaren geleden is er iets vreselijks voorgevallen en na die gebeurtenis heeft zij geen stap meer op De Groene Meander gezet. Maar nu voelt het alsof ze geen keus heeft…en dus gaat ze.
Op de tuin aangekomen treft ze Rayan; een oude vriend van vroeger. Hij ziet er anders uit, onder de tatoeages en een litteken onder zijn oog. Ze kan haar ogen niet van hem afhouden. Samen zien zij de soms pijnlijke herinneringen onder ogen, gaan zij het aan om eerlijk naar elkaar toe te zijn, los van pijn uit het verleden (als dat lukt) en vooroordelen.
De band tussen Tess en haar vader is niet hecht; komen zij weer nader tot elkaar nu hij ziek is geworden en zij noodgedwongen terug moet keren naar De Groene Meander?
Wat een prachtig, hartverwarmend verhaal heb je weer geschreven Danielle. Regelmatig zat ik met tranen in mijn ogen te lezen, werd ik geraakt door wat er tussen Tess en haar vader en Rayan los kwam.
Quote uit hoofdstuk 28
“Ik mis hem nog steeds ontzettend,’ zegt hij zacht, zonder opzij te kijken. ‘Ik mis hem ook.” Mijn stem klinkt schor. […] ‘En ik mis jou ook, papa.’ Hij kijkt me met een vragende blik aan. ‘Ik ben hier toch?’ ‘Ik mis hoe het vroeger was tussen ons,’ zeg ik.”
De personages sluit je direct in je armen en hoe fijn dat Sjaak ook weer van de partij was. Dit vind ik zo’n heerlijk personage; je plakt hem het liefst achter het behang het grootste gedeelte van de tijd, maar hij heeft het hart wel op de goede plaats.
Stuk voor stuk zijn het geloofwaardige karakters, personen die je hoogstwaarschijnlijk zal doen laten denken aan iemand die je zelf kent. Realistisch met al hun goede en slechte kwaliteiten. De locatie is natuurlijk helemaal top: het complex is toch een soort dorp, waar iedereen elkaar kent en zo zijn of haar eigen mening heeft.
Het is feelgood, maar met meerdere – diepgaande – lagen, waarvan je niet wist dat je er naar op zoek was totdat je dit verhaal leest!
Dank je wel LS voor het recensie-exemplaar in ruil voor mijn eerlijke mening.
4,5 sterren
De vader van Tess is door ziekte niet in staat zelf zijn volkstuin op De Groene Meander te verzorgen en hij vraagt zijn dochter Tess of zij dit – hopelijk tijdelijk – voor hem kan doen. Tess zit daar absoluut niet op te wachten. Jaren geleden is er iets vreselijks voorgevallen en na die gebeurtenis heeft zij geen stap meer op De Groene Meander gezet. Maar nu voelt het alsof ze geen keus heeft…en dus gaat ze.
Op de tuin aangekomen treft ze Rayan; een oude vriend van vroeger. Hij ziet er anders uit, onder de tatoeages en een litteken onder zijn oog. Ze kan haar ogen niet van hem afhouden. Samen zien zij de soms pijnlijke herinneringen onder ogen, gaan zij het aan om eerlijk naar elkaar toe te zijn, los van pijn uit het verleden (als dat lukt) en vooroordelen.
De band tussen Tess en haar vader is niet hecht; komen zij weer nader tot elkaar nu hij ziek is geworden en zij noodgedwongen terug moet keren naar De Groene Meander?
Wat een prachtig, hartverwarmend verhaal heb je weer geschreven Danielle. Regelmatig zat ik met tranen in mijn ogen te lezen, werd ik geraakt door wat er tussen Tess en haar vader en Rayan los kwam.
Quote uit hoofdstuk 28
“Ik mis hem nog steeds ontzettend,’ zegt hij zacht, zonder opzij te kijken. ‘Ik mis hem ook.” Mijn stem klinkt schor. […] ‘En ik mis jou ook, papa.’ Hij kijkt me met een vragende blik aan. ‘Ik ben hier toch?’ ‘Ik mis hoe het vroeger was tussen ons,’ zeg ik.”
De personages sluit je direct in je armen en hoe fijn dat Sjaak ook weer van de partij was. Dit vind ik zo’n heerlijk personage; je plakt hem het liefst achter het behang het grootste gedeelte van de tijd, maar hij heeft het hart wel op de goede plaats.
Stuk voor stuk zijn het geloofwaardige karakters, personen die je hoogstwaarschijnlijk zal doen laten denken aan iemand die je zelf kent. Realistisch met al hun goede en slechte kwaliteiten. De locatie is natuurlijk helemaal top: het complex is toch een soort dorp, waar iedereen elkaar kent en zo zijn of haar eigen mening heeft.
Het is feelgood, maar met meerdere – diepgaande – lagen, waarvan je niet wist dat je er naar op zoek was totdat je dit verhaal leest!
Dank je wel LS voor het recensie-exemplaar in ruil voor mijn eerlijke mening.
4,5 sterren
1
Reageer op deze recensie
Meer recensies van Ellen
Gesponsord
Een verborgen verleden, drie generaties vrouwen en een Siciliaans decor vol geheimen: Als bittere sinaasappels is dé Italiaanse succesroman die je niet loslaat.
