Niet grappig, maar zeer verdrietig

Naar aanleiding van deze boekbeschrijving dit boek gekocht en gelezen.
Ik had namelijk de Wonderlijke Reis van Harold Fry, de 100-jarige man die uit het raam klom en verdween en Pogingen om van het leven iets te maken gelezen.

Wat is de gemene deler van deze verhalen. De leeftijds categorie, maar dan houdt het wel een beetje op. Het boek van Rachel Joyce was niet humoristisch. Bij Jonas Jonasson boek was de humor te vinden in de droge vertelwijze en dat de komplete wereldgeschiedenis van de laatste eeuw werd gelinkt aan de hoofdpersoon. In het boek van Hendrik Groen is de humor directer omdat Hendrik gewoon kwajongens streken uithaalt.

Dit boek mis ik de humor. Ik zie alleen een man die alles doet om het klein beetje contact wat hij tijdelijk kreeg te behouden. Dat is niet lachwekkend, dat is gewoon zielig en heel verdrietig en helaas voor veel ouderen de werkelijkheid.

Ik heb er dus niet om kunnen lachen.