Explosief materiaal zonder emotie

Thomas Enger en Jorn Lier Horst hebben hun krachten gebundeld. Nulpunt was het eerste deel van deze twee krachtpatsers. Dat levert explosief materiaal. Nulpunt was al een hele sterke thriller.

Ik ben altijd benieuwd hoe een dergelijk proces in zijn werk gaat. Want nergens heb ik het gevoel, dat ik een boek van een schrijversduo lees.

Het tweede deel haakt aan waar de eerste eindigde. Na de aftelmoorden, zoals Emma het noemt (Nulpunt). Emma vermoedt dat er iets staat te gebeuren. Het is ondertussen oudjaarsavond. Bij het werkelijk aftelmoment naar het nieuwe jaar gebeurt er een explosie. Er vallen in eerste instantie 4 doden en vele gewonden. Een van de gewonden wordt door Alexander uit het water gevist. Dit blijkt een oude bekende te zijn van een cold case van een vermist kind.

Hoewel het politieteam van een terroristische aanslag uitgaat, heeft Alexander het vermoedde dat deze cold case er iets mee te maken heeft. Met het uitzoeken van de case wordt hij steeds verder in zijn vermoeden gesterkt.

De lezer staat een prettig en vlot te lezen boek te wachten, wat eigenlijk direct als een vanaf het eerste hoofdstuk intrigeert.

Qua plot is het ook een origineel boek. Vaak zien we een moord en dan wordt een moordenaar gezocht. Een ontvoering en we zoeken de ontvoerder. Maar hier zien we een terroristische aanslag die een heel ander verhaal kent. Jorn Lier Horst is zelf rechercheur geweest en wel ons laten zien dat niet alles zo makkelijk is. Rookgordijn is dan ook een zeer passende titel voor dit verhaal.

Het tempo is hoog vanaf het allereerste moment wordt even iets minder, maar nergens onvoldoende om je niet te laten verder lezen. Het boek eindigt weer explosief.

De originaliteit zit hem ook in de rolverdeling van de karakters. Zonder te spoilen, er is vrij heftige gebeurtenis in het leven van Emma. Waar Alexander Blix vooral in de onderzoek kant van het zaak richt, zit je te wachten op de emotionele reactie van Emma. Emma
gaat echter als een robot door maar het werk. Het uitblijven van de emotionele reactie van Emma brengt juist veel emotionele spanning mee!

Er wordt in de synopsis gesproken over samenwerking, maar die is er eigenlijk niet. Emma rijdt eerder Alexander in de wielen, hoewel dat vaak weer goed het onderzoek vooruit helpt. Alexander Blix ziet dit lijdzaam toe.

Het is een vreemde spanning waar ik nog steeds op de klap zit te wachten. Daarom geeft het boek me een onvoldaan gevoel. Het is niet af, ik kan het niet loslaten. Het blijft als een soort cliffhanger hangen in je hoofd. Heel origineel, nooit eerder gezien op deze manier. Maar ook heel frustrerend. En dat maakt het voor mij een 4 sterren boek.

En nu maar hopen dat het duo hier nog op terugkomt in het volgende deel.