Aftellen al vaker gezien, maar wel een echte Fitzek

Een boek wat aftelt naar een bepaalde deadline heb ik al vaker gelezen. Ik denk dat elke schrijver dan onlogisch vind om de hoofdstukken dan op te tellen. Dus ook hier zien we hetzelfde dat we beginnen met een epiloog en eindigen met een proloog. Echter de tijd loopt wel vooruit.

Eigenlijk vond ik een kleine beetje tegenvallen, want Sebastian Fitzek is echt een kunstenaar in het schrijven. Ik had dus verwacht dat we ook het boek andersom zouden lezen. Dat de tijd achteruit gaat. Jeffery Deaver heeft dit namelijk succesvol gedaan in het Boek de oktober lijst.

Alex was uit onderhandelaar bij de politie. Maar bij de laatste gijzeling stond hij voor een dillema of de gijzelneemster doden of de ontvoerde baby geen dood. Hij koos voor het eerste. Met die traumatische ervaring is hij gestopt en misdaadjournalist geworden.

De inside informatie legt hem geen windeieren. Maar in de huidige zaak waarbij een kind wordt ontvoerd en de vader 45 uur heeft om zijn kind te vinden, loopt hij in de weg bij zijn oud-collega's. Op een gegeven moment wordt zijn portemonnee gevonden op het plaatst delict en dan wordt Alex een verdachte. Wat volgt is een spannend verhaal die tegen de deadline tikt.

Voeg een blinde helderziende toe en het Fitzek verhaal is kompleet. Sterke thriller, maar niet heel origineel. We hebben dit al vaker gelezen. Alleen Fitzek maakt het nog luguberder en ongelofelijker.

Daarom geef ik het boek dan toch weer 4 sterren.