Leuk, maar niet hilarisch

Jonas Jonasson schrijft komische boeken. Het is een beetje droge humor.
De eerste was de 100 jarige man die uit het raam klom en verdween. Hier werd de geschiedenis van de afgelopen jaar even opnieuw verteld. En dat was grappig en het was een andere mogelijkheid.

In het geniale bommenmeisje -- zijn beste tot nu toe-- werd een jong meisje uit een township op. Sommige quote uit dit boek weet ik nog steeds.

Gangster anderson en een vervolg op de 100-jarige man volgende. De laatste was om meer de actualiteit in een ander jasje te gieten. Dat was moeilijker te geloven dan de 100 jaar geschiedenis te herschrijven.

De zoete, zoete wraak bv. hebben weer te maken met een aantal ongelofelijke naïeve figuren.

De kunsthandelaar die enorm op geld uit is. zijn ex-vrouw die nog al dom overkomt. Hij een ooit een zoon verwekt. Omdat zijn moeder Aids heeft en overlijdt, moet hij de zorg zich nemen. Als de zoon 18 is laat hij hem achter in Afrika.

5 jaar later komt de zoon terug naar zweden, ontmoet de ex-vrouw en willen wraak op de kunsthandelaar en komen zo bij de zoete, zoete wraak bv te recht. En dan hebben we nog te maken met een hoop ander figuren.

Het is grappig, maar nergens ben ik hard op in de lach geschoten. Het is soms een beetje gezocht. Maar uiteindelijk wel een leuk verhaal.