Benen, poten en pannenkoeken – een kinderblik doet wonderen

“Zien jullie mij? Ik woon hier. Hier beneden. In een bos vol benen.”
Met deze eerste zinnen neemt Bos vol benen je meteen mee in de belevingswereld van een jong kind. Want wat zien zij het meest als ze tussen volwassenen bewegen? Juist ja – benen! Auteur Floor Tinga kiest in dit poëtische prentenboek voor een verrassend perspectief en laat de lezer kijken door de ogen van een kind dat nieuwsgierig, verwonderd en met gevoel voor taal de wereld benoemt.

Bibberbenen en tafelpoten
Het boek heeft een mooi ritme, zowel in taal als in verhaal. Het begint met de verwondering van het kind, dat om zich heen een woud van benen ziet. Hij gaat op ontdekkingstocht door het benenbos en komt onderweg allerlei benen tegen:
“Hallo springerige sproetbenen. Hallo broze bibberbenen. Hallo torenhoge tafelbenen.”
Dan volgt een vraag die even doet haperen: “Heeft een tafel benen?”
Nee natuurlijk niet – het zijn tafelpoten. Maar ze dragen wel iets belangrijks:
“Pannenkoeken die papa bakt voor het ontbijt.”
Het kind wandelt verder, en het ritmische patroon herhaalt zich. Dat sluit mooi aan bij de behoefte aan herhaling bij jonge kinderen.

Door herhaling, klankspel en fantasierijke woordcombinaties nodigt dit boek bovendien uit tot speels rijmen – een uitstekende stimulans voor de taalontwikkeling. De tekst swingt en zingt met alliteraties en een heerlijk ritme.

Een tak, een vogel en véél te zien
Illustrator Mieke Mertens brengt met zachte pasteltinten een wereld vol benen, voeten, schoenen en grappige details tot leven. Kijk goed, en je ontdekt steeds meer: een roodborstje dat overal met het kind mee vliegt, voetsporen op de achtergrond, en een tak die het kind als een soort toverstokje overal mee naartoe neemt. De prenten zitten vol fantasie en nodigen uit tot samen speuren, kijken en vertellen.

Van fantasie naar dromenland
Het verhaal krijgt een poëtisch einde wanneer het jongetje – moe van het denken, benoemen en verwonderen – in slaap valt. En dan volgt de knipoog: morgen zijn het niet de benen, maar de tenen! Een slot met een glimlach, dat perfect past bij de lichtvoetige toon van het boek.

Een boek vol ontdekking, taalplezier en verwondering
Laat kinderen zelf een ‘benenbos’ tekenen, met springerige, bibberende of torenhoge benen. Bespreek ondertussen de woorden die erbij passen: wat betekenen ze? Kun je er zelf eentje bedenken die rijmt? Zo combineren kinderen taalspel, beeldende expressie én het zoeken naar betekenis.
Floor Tinga’s ritmische taal en Mieke Mertens’ warme illustraties vormen samen een boek dat bruist van taalplezier, filosofische vragen en kijkpret. Ideaal om samen te lezen, te bekijken en te bespreken – voor op schoot, voor het slapengaan, of gewoon… als je zelf weer even klein wilt zijn.

—

Voor het eerst verschenen op Boekenkrant.com