De magie van Prythian komt weer tot leven

Nadat het eerste boek van deze trilogie zoveel indruk op mij had gemaakt, was ik bijna huiverig om het tweede deel te gaan lezen. Wat als mijn hoge verwachtingen niet zouden kloppen? Gelukkig heeft dit boek alle verwachtingen meer dan overtroffen!

Na de gebeurtenissen in Onder de berg is Feyre teruggekeerd naar het Lentehof met Tamlin. Hier probeert ze te wennen aan haar nieuwe Fae-lichaam, dat zij heeft verkregen nadat ze werd Gemaakt door de zeven Edelheren om haar mensenleven te redden. Tamlin verstikt Feyre echter met zijn beschermingsdrang. Als dan de Edelheer van het Nachthof, Rhysand, zijn afspraak met Feyre nog steeds na wil komen en de gevolgen hiervan als het zwaard van Damocles boven Feyre's hoofd hangen, barst een innerlijke strijd in Feyre los. Ze wordt daarbovenop ook nog eens in haar nieuwe rol van Vloekverbreker meegesleurd in een dreiging van ongekend formaat. Kan Feyre het hoofd boven water houden?

Wat begin ik inmiddels verslaafd te raken aan deze serie. Urenlang achter elkaar kon ik in dit boek lezen. De personages maken geweldige ontwikkelingen door; vooral Rhysand en Feyre werden ontzettend gedetailleerd benaderd. Voor mij nam het plot daarmee een heel onverwachte wending. Alle verwachtingen die deel 1 hadden gecreëerd konden overboord en dat was geweldig. De keuzes die Feyre maakte leken aan het begin wat uit de lucht te komen vallen, maar naarmate het verhaal vorderde groeide mijn begrip voor haar situatie en de manier waarop zij denkt en voelt.
Maas kan een ingewikkeld plot toch zo aantrekkelijk en goed beschrijven dat je blijft lezen. Prythian kwam nog meer tot leven en het was erg interessant om de conflicten met Hybern uitgelicht te zien. Hier en daar werd het misschien langdradig, maar nooit vervelend. Dit was vooral in het midden van het boek. Dit kwam echter maar af en toe voor en het zorgde niet voor vermindering van interesse tijdens het lezen. Ik ga door met deel 3: Hof van vleugels en verwoesting!