Lezersrecensie
Maas neemt je mee naar Prythian
Stel je een magisch rijk voor met een hof in teken van elk seizoen en elke fase van de dag. Met mythische, ongrijpbare, magische wezens die zowel levensgevaarlijk als adembenemend zijn. Een complexe wereld met rijkdom en armoede, mensen en beesten, en stervelijken en onstervelijken. Dit is de wereld waar Feyre woont.
Op een winterse dag tijdens de jacht op een hert stuit Feyre op een magische wolf. Ze doodt hem om zijn huid. Dan komt een magisch beest, de Edelheer van het Lentehof genaamd Tamlin, Feyre opeisen. Zij heeft zijn dienaar gedood en Feyre zal hiervoor boete moeten doen, ofwel met de dood ofwel door voor eeuwig bij hem in Lentehof te blijven. Feyre kiest voor het laatste en reist met Tamlin naar de andere kant van de muur, naar het magische Lentehof.
In het Lentehof maakt Feyre kennis met de hofhouding van Tamlin en realiseert ze zich dat niets is wat het lijkt, zelfs Tamlin niet. In zijn menselijke gedaante is hij een ongrijpbare en toch onbeschrijfelijk mooie verschijning. Naarmate de tijd vordert leert Feyre steeds meer over de geheimen van Prythian en zijn mytische wezens en zelfs over een vloek die de inwoners van het Lentehof in zijn greep houdt. Kan Feyre de vloek verbreken?
Vanaf de eerste bladzijde zat ik in het verhaal, en dat terwijl ik de afgelopen tijd heel andere genres had gelezen. Dit is een echte pageturner met spannende plottwists, goed uitgewerkte personages en een ijzersterk verhaal. Ik herkende er zeker elementen van Beauty and the Beast in. Feyre is geweldig koppig en een zeer sterke hoofdpersoon en haar innerlijke monologen laten je echt meeleven met hoe zij alles ervaart. Op geen enkel moment gaat het verhaal te snel of te langzaam, nergens raakt Maas me kwijt. Ik kon gewoonweg niet stoppen met lezen. Af en toe kostte het me iets meer moeite een aantal wezens voor te stellen, maar Maas' heerlijke schrijfstijl maakte dat uiteindelijk toch goed te doen.
Het is fijn dat hier nog twee delen en een novelle van zijn, dan kan ik nog even wat langer blijven ronddwalen in Prythian!
Op een winterse dag tijdens de jacht op een hert stuit Feyre op een magische wolf. Ze doodt hem om zijn huid. Dan komt een magisch beest, de Edelheer van het Lentehof genaamd Tamlin, Feyre opeisen. Zij heeft zijn dienaar gedood en Feyre zal hiervoor boete moeten doen, ofwel met de dood ofwel door voor eeuwig bij hem in Lentehof te blijven. Feyre kiest voor het laatste en reist met Tamlin naar de andere kant van de muur, naar het magische Lentehof.
In het Lentehof maakt Feyre kennis met de hofhouding van Tamlin en realiseert ze zich dat niets is wat het lijkt, zelfs Tamlin niet. In zijn menselijke gedaante is hij een ongrijpbare en toch onbeschrijfelijk mooie verschijning. Naarmate de tijd vordert leert Feyre steeds meer over de geheimen van Prythian en zijn mytische wezens en zelfs over een vloek die de inwoners van het Lentehof in zijn greep houdt. Kan Feyre de vloek verbreken?
Vanaf de eerste bladzijde zat ik in het verhaal, en dat terwijl ik de afgelopen tijd heel andere genres had gelezen. Dit is een echte pageturner met spannende plottwists, goed uitgewerkte personages en een ijzersterk verhaal. Ik herkende er zeker elementen van Beauty and the Beast in. Feyre is geweldig koppig en een zeer sterke hoofdpersoon en haar innerlijke monologen laten je echt meeleven met hoe zij alles ervaart. Op geen enkel moment gaat het verhaal te snel of te langzaam, nergens raakt Maas me kwijt. Ik kon gewoonweg niet stoppen met lezen. Af en toe kostte het me iets meer moeite een aantal wezens voor te stellen, maar Maas' heerlijke schrijfstijl maakte dat uiteindelijk toch goed te doen.
Het is fijn dat hier nog twee delen en een novelle van zijn, dan kan ik nog even wat langer blijven ronddwalen in Prythian!
1
Reageer op deze recensie
