Herinneringen

Ondanks de niet zo mooie voorkant en de titel in dat lelijke lettertype, wilde ik dit boek graag lezen. Het kreeg goede recensies en dat Koeleman de partner is van Anne Eekhout speelde ook mee. Haar roman ‘Mary’ over het leven van Mary Shelley, de auteur van Frankenstein, speelde mee. En ook al vond ik het eerste deel van het boek erg interessant en prima geschreven, het boek was het toch niet helemaal voor me.
.
Het verhaal gaat over een man die blijkbaar heel veel geld heeft en het verleden herconstrueert; hij geeft elke maand jaren-negentig-feestjes waarin het bezoekend publiek het spel van het tijdvak meespeelt. Als Mart een hiaat in zijn vroege jeugd ervaart, zet hij alles in gang om zijn zesde verjaardag na te spelen. Hij koopt zijn ouderlijk huis en huurt spelers in om de verjaardag na te spelen. Tot dan toe is het een tof boek.
.
Maar ik merk dat het me moeite kost om verder te lezen; de letters dansen en de bladzijdes lijken te vol te staan met woorden. Er is van ‘show’ weinig sprake meer en álles wordt besproken: de appjes, de gevoelens, de de gedachten, etcetera etcetera. Er gebeurt te veel en Koeleman is me kwijt. Het lijkt alsof de letters samenklonteren als de pluisvormige zaden van grasaar die je met een handbeweging omhoog trekt tot een hoopje.
.
Aan het eind van het boek wordt er namelijk toegewerkt naar een climax die wat mij betreft geen climax meer is. Alle open plekken worden ingelost. Het beeld van het geheugen als een gebouw wordt hierdoor wat ondergesneeuwd. Helaas.