Mistig meesterwerk

Kippenvel. Ik lees zojuist ‘Ik kom hier nog op terug’ uit en mijn eerste reactie is: “Wat een goed boek.”
.
Het boek gaat over verbeelding en verhalen, over tijd en ruimte. Maar het gaat vooral over herinneringen en het goedmaken van fouten. Een groot deel van het boek is door een soort mist omgeven. Het is vaag, maar levensecht, als een droom waar je maar niet uit geraakt.
.
Het boek gaat over journalist Rob Hollander, die terugblikt op zijn jeugd in Rijssen. Hij wil een artikel schrijven over de filosofiestudenten met wie hij heeft gestudeerd; wat doen ze nu? Hierdoor komt hij in contact met Icks die hem de mogelijkheid geeft om naar een gebeurtenis in het verleden terug te reizen om een bepaalde gebeurtenis terug te draaien. Rob kiest voor het naar huis brengen van G.B.J. Hilterman. In een van de pogingen die hij krijgt, ontmoet hij zijn medestudenten met wie hij een bizar avontuur beleeft.
.
Langzaam maar zeker wordt het boek meer een ideeënverhaal waar tijd en verbeelding de hoofdrol spelen. Een bizar beeld dat me bijblijft, is dat van de rennende, brandende man in het bos. De personages blijven bijna allemaal vaag en onuitgewerkt. Hun bijnamen zijn daar wellicht debet aan, maar ook hun rol is ondergeschikt aan die van Rob. Het verhaal van de groep in het klooster is fijn, maar heeft iets onwerkelijks en tegelijkertijd onwerkelijk. Ook hier hangt die mist weer.
.
Van Essen heeft wel echt een meesterwerk geschreven met dit grappige, slimme en ontroerende verhaal. Ik wil niet te veel details delen, want dat is zonde: je moet dit boek echt lezen om te ervaren wat het met jou doet. Ik denk dat dit verhaal door iedereen anders geïnterpreteerd kan worden. Van Essen heeft waarschijnlijk niet voor niets een buslading vol filosofiestudenten opgetrommeld om een verhaal over spijt en nieuwe kansen te vertellen; je eigen verbeelding is nodig om dit verhaal verteld te laten worden. Knap gedaan.