Prachtig debuut

Helaas, dit debuut van Lazaroms is uit. Het was kraakhelder als pas gevallen sneeuw. Zo mooi en intens. Als het begint, denk ik: nee, geen liefdesverhaal. Maar ik voel de ondertoon, de twijfel, de afkeer van de geliefde. Het boek beschrijft een liefde die giftig wordt. Dat vind ik interessant. Nog interessanter wordt het als A. een complotgekkie blijkt die haar emotioneel misbruikt. Ilse ziet het gebeuren, maar lijkt ook te hopen dat het allemaal wel mee zal vallen. Ze is een slimme vrouw die als wetenschapper werkt. Ze is gevoelig voor de emoties van anderen. Deze lijken haar pijn te doen. Ze wil ze verzachten. Om dit te kunnen, heeft ze veel rust nodig. Ze bouwt een koepel in zichzelf waar ze zich kan terugtrekken.
.
Volgens mij schrijft Lazaroms over zichzelf. Ze gebruikt haar eigen naam en volgens mij ook haar leven, omdat deze ook in de korte bio op de achterflap wordt beschreven. Het maakt het verhaal nog intiemer. De bevallingsscène spant de kroon. Marjolijn van Heemstra zei ooit in een interview dat er weinig tot niet wordt geschreven over bevallingen. Is dat de reden dat Lazaroms haar noemt in het nawoord?
.
In dat nawoord schrijft Lazaroms iets over boeken die met de ideeën van andere schrijvers communiceren. Ik denk: ja, dit ken ik en herken ik in ‘Duet’. Het maakt het verhaal van Lazaroms sterk, want ze is verbonden met al die andere sterke vrouwen die haar lijken te steunen, alleen door genoemd te worden.
.
Ik hoop dat Lazaroms snel een tweede boek schrijft. Wat ik niet begrijp is dat er nog geen recensies in grote dagbladen zijn verschenen, want dat verdient het boek. Het heeft iets internationaals, maar sluit ook zeker aan bij de kwaliteit van de mooiste Nederlandstalige literatuur. Vind ik. Lees het en geef jouw mening. Ik ben benieuwd.