Weergaloos debuut

Het schrijven van een recensie is voor mij eigenlijk een middel om met een boek te communiceren. In de woorden die ik schrijf, zoek ik naar de toon van het boek. Ik probeer de stemming te ervaren, de achterliggende motieven te ontdekken, de arbeid die erin zit te voelen en de toon te horen. Soms resulteert dat in een stukje dat als ik het herlees het hele boek terug laat komen in mijn herinnering. Als ik de juiste knop weet te vinden, brengen mijn eigen woorden me weer terug naar het verhaal.
.
Tegen dit boek wil ik zeggen dat het mijn ziel voedt. De nomade die ergens in mij woont, gaat goed op de vlucht van het hoofdpersonage, Franny Stone. De woeste zee staat symbool voor veiligheid, wat natuurlijk paradoxaal is, want als er iets onverbiddelijk is, dan is dat de zee. Het gevoel dat Franny ervaart in zee herken ik. In mindere mate, maar het gevoel van oorsprong, rust en reuring brengen mij terug naar een aantal van de gelukkigste momenten uit mijn leven.
.
‘Vlucht’ is dystopische klimaatfictie. Bijna alle dieren zijn uitgestorven en de visjacht is nog net niet illegaal. McConaghy schetst een wereld die somber is, uitzichtloos lijkt en waarbij het egoïsme van de mens veroordeeld wordt. Het boek doet me wel wat denken aan andere klimaatfictie en ook heel erg aan ‘Smilla’s gevoel voor sneeuw’ dat ik prachtig vond. Ik houd van boeken over sterke vrouwen. De andere personages, zoals de kapitein van het schip waarop ze meelift, zijn ook intrigerend.
.
Franny is geen makkelijk mens. Ze is iemand die zich niet kan settelen. Ze is op de vlucht en is bijzonder. Ze is een ongeloofwaardig mens, maar een heerlijk romanpersonage. McConaghy gebruikt een flinke scheut melancholie en een bijna dierlijke inborst voor haar hoofdpersoon.
.
Vlucht is ook een liefdesverhaal en dat maakt dat het boek ook een warme deken is die ik over me heen trek. Franny’s man houdt van haar en laat haar vrij. Hij behandelt haar als een bijna-uitgestorven diersoort. Is liefde tussen twee mensen bestand tegen het ruwe karakter van Franny en haar behoefte om weg te gaan?
.
Het boek deed wat met me. McConaghy heeft een fijne manier van vertellen. Ze geeft niet te veel weg. Ze deelt her en der wat terugblikken die mij niet konden voorspellen hoe het boek zou eindigen. Ik kijk uit naar haar tweede roman.