Standaard Scarpetta

Voor mij is was het al enige jaren geleden dat ik een boek over Kay Scarpetta had gelezen. Roofdier was het laatste gelezen deel voor mij, en volgens mij is dat deel 16. Autopsie is inmiddels alweer boek 25 in deze serie.
Maar het gevoel dat het zolang geleden was kreeg ik absoluut niet tijdens het boek. Vanaf minuut 1 was het als een warm bad en alle personages waren weer zo bekend. Uiteraard hebben zich een aantal ontwikkeling voorgedaan in de overige boeken die ik niet weet. Maar dit was zeker geen belemmering voor dit boek.

Als vanouds is Kay weer terug als hoofd patholoog-anatoom. Echter nu wel op een locatie waar niet iedereen even blij is met haar komst. Dit leverde voor mij al de eerste irritatiepuntjes op. Sommige personages gingen erg ver in het tegenwerken van Kay en behandelden haar niet zoals hoort in deze positie. En Kay reageerde hier enorm zwak op. Het leek wel alsof ze veranderd was in een mak, oud vrouwtje in plaats van de enorm sterke persoonlijkheid uit de eerdere boeken.

Gelukkig zijn daar nog de vertrouwende gezichten in Marino, Benton en Lucy. En deze leken geen spat veranderd ten aanzien van de eerdere boeken. Cornwell is wat dat betreft goed teruggevallen op waar ze goed in is en wat mensen graag lezen.

Het verhaal en mysterie begint verder goed. Je word echt meegetrokken in het verhaal en wilt weten wie de dader is. Helaas worden er op een later moment aspecten bijgehaald die zo vergezocht en uiteindelijk ook onnodig zijn, dat de hele geloofwaardigheid van het verhaal weg is.
Ook het einde is helaas zeer teleurstellend. Het voelde alsof Cornwell zelf niet zo goed wist wie de dader zou zijn en pas 3 pagina's voor het einde een dader willekeurig heeft uitgekozen. Vervolgens alles even snel afgeraffeld heeft en er een mooi strikje omheen heeft gedaan. Dit was voor mij helaas wel echt een domper. Ik denk dat ze met dit verhaal zoveel meer had kunnen doen.