Duister sprookje

Het boek leest weg als een duister sprookje. Waar de schrijfstijl overduidelijk een young adult verhaal is, waarbij gekozen is voor korte zinnen en niet al te moeilijke woorden, is het verhaal zelf eigenlijk redelijk duister.

De personages worden goed omschreven en je voelt je vanaf het begin uitermate betrokken bij alle personages. Zelfs bij de dieren zoals Vos en de beer voel je een betrokkenheid. Dit is absoluut heel knap gedaan door de schrijfster.

Er zit een lekker tempo in het verhaal. Na een korte introductie waar je de personages leert kennen en wat achtergrond informatie krijgt, volgt al snel een belangrijk element wat de toon zet voor de rest van het verhaal. En daarna begint de tocht met het zoeken naar antwoorden, het vechten met zombieachtige boswezens en meer van dergelijke dingen. Qua opbouw dus ook zeker een redelijk typisch young adult boek. Wat het juist weer apart maakt van de andere boeken, is de mooie wereldopbouw. Vooral het magische woud is enorm goed omschreven en je voelt echt alsof je samen met Cerys en Vos in het woud rondloopt.

Sommige elementen waren voor mij redelijk makkelijk te raden (ik zal geen spoilers weggeven) waardoor het verrassingselement helaas wel redelijk snel weg was. Dit neemt echter niet weg dat ik enorm heb genoten van het boek en het wellicht een van mijn lievelingsboeken is van dit jaar!