Meer dan 5,3 miljoen beoordelingen en recensies Organiseer de boeken die je wilt lezen of gelezen hebt Het laatste boekennieuws Word gratis lid
×
Lezersrecensie

Grote teleurstelling

Ik verheugde me erop om dit boek te lezen. Mensen die er verstand van hebben, waren er laaiend over. Dat maakte me erg nieuwsgierig.
Wel, ik vind het een draak. Mensen van vlees en bloed? zoals de door mij bewonderde Ivo van Hove zegt. Ik vond het slaapverwekkende karikaturen.
De boodschap van het boek is duidelijk en die spreekt mij zeer aan: blijf trouw aan jezelf, trouw aan je idealen.
In de eerste 150 bladzijden van het boek wordt dat duidelijk geschetst. Ik was enthousiast. Wat een goed boek!
Maar toen had ik nog 680 pagina's te gaan! O, help! gaat me dat lukken? Ik las moedig voorwaarts en betrapte me erop dat ik het boek geleidelijk aan slaapverwekkend begon te vinden: de dialogen waren al even karikaturaal als de personages. Ik kwam nergens gewone mensen tegen, mensen in wie ik me herkende. Ze praatten allemaal raar, in een soort grove clichés, die me gaandeweg gingen ergeren.
Ik sloeg wel eens wat passages over in de hoop dat het verhaal verderop me weer ging boeien maar dat gebeurde niet. Het was een herhaling van zetten, een herhaling van dialogen en de personages ontwikkelden zich niet verder. Ik werd er een beetje claustrofobisch van, wat werd versterkt door het bekrompen wereldje van de elite in de VS in de jaren 30. Dat geeft het boek tevens iets gedateerds.
Dat neemt niet weg dat de thematiek universeel is. Nogmaals, blijf trouw aan jezelf en aan je idealen. Sluit geen compromissen.
Daar heeft een schrijfster toch geen 830 bladzijden voor nodig om die boodschap helder voor het voetlicht te brengen?
Ik denk dat mevrouw Rand een moderne, kritische vrouw was. Haar tijd vooruit. Des te meer stoorde het me dat het karikaturale, waarvan het hele boek is doordrenkt, zich ook uitstrekt tot de man-vrouw verhoudingen. De mannen zijn stuk voor stuk superieur: stinkend rijk, filantropisch, sterk, beeldschoon, intelligent, Allemaal mannetjesputters.
De vrouwen zijn parmantig rondtrippelende duifjes die zich kirrend een weg door het leven banen.
Ik moest één ster geven, maar zelfs die verdient het boek niet.

Reageer op deze recensie

Meer recensies van Lammert Dijkema