Lezersrecensie
Een zoon op zoek.
Oscar van den Boogaard, wie kent hem niet? Wel, ik geloof niet dat ik ooit van hem gehoord had. Zijn naam komt ook zelden voorbij op de Hebban pagina's. Ook de andere recensent van dit boek, Luc Steensels, kende de schrijver niet. Dat is merkwaardig want Van den Boogaard is al sinds 1990 actief als schrijver.
Oscar van den Boogaard is de zoon van prins Bernhard sr. Ik heb kennelijk onder een steen geleefd, want dit feit was mij onbekend. Een feit is het zeker want Oscar vertelt over een aantal ontmoetingen met hem in dit autobiografische verhaal. In tegenstelling tot de dochter van voorheen koning Albert van België, was Oscar er niet in geïnteresseerd om dna onderzoek te laten verrichten. Hij weet wie zijn vader is en dat is voldoende.
Van den Boogaard heeft meerdere autobiografische boeken geschreven wat op zich niet vreemd is want zijn achtergrond is op z'n zachtst gezegd nogal kleurrijk en het verbaast me niet dat het zowat een mensenleven duurt eer je helder kunt verwoorden wat die achtergrond voor je betekent.
blz 63
Ik was er niet, spiegelde de verlangens van anderen, een discobal, donker en leeg van binnen, ik weet zeker dat ik schrijver ben geworden om in mijn leven aanwezig te zijn.
blz 104
Mijn moeder was ook soms een paar weken niet thuis. Dan was ze bij haar moeder of weg met Bernhard.
Of ze was opgenomen.
Het was dan dat ik me eigenlijk het veiligste voelde.
blz 113
Van den Boogaard schrijft over zijn net overleden niet-biologische vader het volgende:
Niet iedereen heeft een mooi lijk, de man die ik mijn vader noemde was afschuwwekkend om aan te zien, in de verschrikking in zijn gezicht, in zijn ledematen kon ik niets anders zien dan zijn verzet tegen de waarheid. De begrafenisondernemer beloofde het gezicht mooi te krijgen, maar ik zei: doe geen moeite. Dat was niet harteloos van mij; ik wilde dat hij nooit meer een masker opzette.
Van den Boogaard heeft een brief geschreven aan Beatrix, zijn halfzus. Nooit antwoord gekregen. Schaamteloos dat de Oranjes nooit verantwoordelijkheid hebben genomen voor de schuinsmarcheerderij van Bernhard. Er lopen meerdere kinderen van hem rond die nooit erkenning hebben gekregen.
In de naam van de zoon is het tot dusver laatste boek van Van den Boogaard die in totaal 17 boeken heeft geschreven. Dit boek is uit 2023 en volgens Oscar is het zijn laatste autobiografische. Het is nu klaar. Schrijven als zelftherapie.
Van den Boogaard heeft een mooie schrijfstijl. Helder, beknopt, krachtig en ik vond het een genoegen om te lezen. Ik ga ook Kindsoldaat en Jachthuis lezen, twee andere autobiografische boeken van de schrijver.
Oscar van den Boogaard is de zoon van prins Bernhard sr. Ik heb kennelijk onder een steen geleefd, want dit feit was mij onbekend. Een feit is het zeker want Oscar vertelt over een aantal ontmoetingen met hem in dit autobiografische verhaal. In tegenstelling tot de dochter van voorheen koning Albert van België, was Oscar er niet in geïnteresseerd om dna onderzoek te laten verrichten. Hij weet wie zijn vader is en dat is voldoende.
Van den Boogaard heeft meerdere autobiografische boeken geschreven wat op zich niet vreemd is want zijn achtergrond is op z'n zachtst gezegd nogal kleurrijk en het verbaast me niet dat het zowat een mensenleven duurt eer je helder kunt verwoorden wat die achtergrond voor je betekent.
blz 63
Ik was er niet, spiegelde de verlangens van anderen, een discobal, donker en leeg van binnen, ik weet zeker dat ik schrijver ben geworden om in mijn leven aanwezig te zijn.
blz 104
Mijn moeder was ook soms een paar weken niet thuis. Dan was ze bij haar moeder of weg met Bernhard.
Of ze was opgenomen.
Het was dan dat ik me eigenlijk het veiligste voelde.
blz 113
Van den Boogaard schrijft over zijn net overleden niet-biologische vader het volgende:
Niet iedereen heeft een mooi lijk, de man die ik mijn vader noemde was afschuwwekkend om aan te zien, in de verschrikking in zijn gezicht, in zijn ledematen kon ik niets anders zien dan zijn verzet tegen de waarheid. De begrafenisondernemer beloofde het gezicht mooi te krijgen, maar ik zei: doe geen moeite. Dat was niet harteloos van mij; ik wilde dat hij nooit meer een masker opzette.
Van den Boogaard heeft een brief geschreven aan Beatrix, zijn halfzus. Nooit antwoord gekregen. Schaamteloos dat de Oranjes nooit verantwoordelijkheid hebben genomen voor de schuinsmarcheerderij van Bernhard. Er lopen meerdere kinderen van hem rond die nooit erkenning hebben gekregen.
In de naam van de zoon is het tot dusver laatste boek van Van den Boogaard die in totaal 17 boeken heeft geschreven. Dit boek is uit 2023 en volgens Oscar is het zijn laatste autobiografische. Het is nu klaar. Schrijven als zelftherapie.
Van den Boogaard heeft een mooie schrijfstijl. Helder, beknopt, krachtig en ik vond het een genoegen om te lezen. Ik ga ook Kindsoldaat en Jachthuis lezen, twee andere autobiografische boeken van de schrijver.
1
Reageer op deze recensie
